Dinsdagavond zijn we naar de eerste kwartfinale geweest van de hoogste Russische bandyleague. Baikal Energy, de plaatselijke trots uit Irkutsk speelde tegen Vodnik uit Arkhangelsk. Voor sommige fans die ons al lang volgen, ook een bekende naam. In 2003 hebben we in Arkhangelsk ook het WK gespeeld. Arkhangelsk ligt in het noorden van Rusland aan de Witte Zee, dus een uurtje of tien vliegen met een overstap. Voor de meesten van ons was het de eerste keer dat we een dergelijke wedstrijd op dit niveau konden bijwonen. Door het drukke verkeer zouden we misschien het begin van de wedstrijd missen, maar de politie escorte voor en achter de bus zorgde ervoor dat we geen last hadden van de drukke spits. We kwamen precies op tijd aan. Toen we het stadion binnenstapten, speelden ze gelijk het Russisch volkslied. In het grote Trud-stadion was het Nederlands team goed te herkennen in hun oranje jassen van onze kledingsponsor Brunotti. In de pauze wilden de toeschouwers graag met spelers van het Nederlands team op de foto. Een enkeling kreeg een drankje aangeboden. Onze nieuwe mascotte Will, de vader van Jordan, was met zijn walrussnor ongemeen populair bij de Russen en moest na de wedstrijd met behulp van een knappe vrouwelijke beveiliger naar de bus begeleid worden.
Het werd een spannende wedstrijd die uiteindelijk gewonnen werd door de thuisploeg met 4-3.
Woensdag 4 maart, het toernooi gaat nu echt beginnen. De kwartfinalewedstrijd tegen Slowakije in het Trud-stadion. Het is erop of eronder. Bij winst speel je de halve finale en bij verlies speel je om plaats 5 t/m 8. Nederland speelde sterk in de eerste minuten, wat al snel resulteerde na een mooie pass van Remo Speijers op Twan Hengst, die een paar Slowaken uitspeelde en de 1-0 op het scorebord zette. Lang mochten we niet genieten van de voorsprong, in de elfde minuut scoorde Slowakije uit een corner. Met een man minder door een straf scoorden de Slowaken in de 15e minuut zelfs de 1-2. Door een goal van “little” Stefan Geenen stonden we weer gelijk, 2-2. Wat ook de ruststand was. De tweede helft begon slecht, na 3 minuten de 2-3 voor Slowakije. Bij een vrije slag van Nederland voor het Slowaakse doel, was veel trek en duw werk. Jostein Vissers was hier de dupe van en mocht richting strafbank vertrekken. Hij was aardig over de pis, gooide zijn stick richting strafbank, wat resulteerde in een rode kaart. Het was een persoonlijke straf, dus die rode kaart had geen consequentie voor het team. Wel moest een andere speler voor hem 6 minuten gaan zitten op de strafbank. Nederland drukte en drukte, maar kon niet echt gevaarlijk worden voor het doel. Een paar seconden voor tijd kregen we nog een laatste vrije slag, hoe mooi zou het zijn om voor een tweede keer op de Duitse manier te winnen. Deze vrije slag werd verkeerd verwerkt door de Slowaakse verdediging, de scheidsrechter wees naar de penaltystip. De kans op 3-3 en dan verlenging. Mees van Wijchen (sterk in de vorige wedstrijden met penalty’s) was de aangewezen persoon. Hij voelde de druk op zijn schouders van het team en ook van de mensen in Nederland, die het Nederlands bandyteam steunen. De penalty werd jammer genoeg gestopt door de Slowaakse keeper. Nederland verloor met 2-3 en moet zich opmaken voor de verliezersronde.
Terug in de kleedkamer stond onze grootste fan uit Irkutsk ons op te wachten, Roman van 6 jaar oud. Hij mocht mee de kleedkamer in en kreeg uit handen van Jordan Braam een door de spelers gesigneerd oranje T-shirt. Jordan had de dag ervoor te horen gekregen dat Roman al sinds jaren uitkeek naar de WK in Irkutsk en speciaal naar de komst van Jordan. Ook kreeg hij nog een stick en wat andere Nederlandse hebbedingetjes. Zijn dag kon niet meer kapot, ook niet van zijn ouders. Na terugkomst in het hotel, hebben we onze zonden kunnen overdenken. Sommige spelers hadden een massage in het centrum nodig om de zure nederlaag te verwerken.
Het nadeel van de verliespartij was ook dat we op donderdag om 09:00 uur in de ochtend de volgende wedstrijd moesten spelen tegen Japan. Je raadt het al, om klokslag 6 uur ging de wekker en om half 7 was het ontbijt. Dit zijn altijd mooie momenten om de boetepot te spekken. Sommigen komen te laat de eetzaal binnen of ze laten hun pet/muts op tijdens het eten. Ze moeten 100 roebel boete per overtreding betalen, dat is ongeveer 1,40 euro. De boetepot is al goed gevuld, maar ik verwacht nog veel meer. Als het goed is, kan ik businessclass terug vliegen van de inhoud van de pot. Deze ochtend waren William en Jostein te laat en Mees kon moeilijk zonder cap eten.
We moesten weer de lange reis maken naar de andere kant van de stad , naar het Rekord stadion. Het weer zat niet mee, flinke sneeuw, dus van normaal bandyspel zou dan weinig terecht komen. We zouden veel hoge ballen moeten spelen om de spelers te bereiken. Na een donderspeech van onze coach Thomas Engström , konden we richting de ijsbaan. Sneeuw en -8 graden, dat waren de omstandigheden voor de wedstrijd tegen Japan. Zoals we weten zijn Japanners snel en ook deze wedstrijd weer. Maar Nederland kwam na bijna 7 minuten op voorsprong door een goal van Sverre Tveitan. Een hoge bal van Steel werd mooi opgepikt door Sverre en goed ingeschoten. Zoals we de afgelopen week vaker hadden meegemaakt konden we de voorsprong niet vasthouden, in de 11e minuut scoorde Japan de 1-1. Nog geen 37 seconden erna scoorde de Zweedse-Nederlander William Barelds de 2-1 en werd gelijk hiervoor naar de strafbank verwezen. De mensen in de bench zagen hem niet op de wedstrijdlijst staan. Na enig overleg bleek onze coach de verkeerde naam te hebben doorgestreept op het wedstrijdformulier. Het was achteraf geen probleem en de goal bleef staan. Wel vonden we dat Thomas 500 roebel in de boetepot moest doneren. Zijn vrouw en kleinkinderen zullen hier helaas onder moeten lijden, omdat er een gat in zijn souvenirbudget is ontstaan.
Het was geen harde wedstrijd, maar wel een wedstrijd waar gewerkt moest worden voor elke bal. We gingen met een 2-1 voorsprong de kleedkamer in voor de pauze. De tweede helft was het al iets minder gaan sneeuwen, dus dat is gunstig voor het bandyspel. Nog geen 4 minuten gespeeld en Japan scoorde de gelijkmaker. De jappen kwamen een paar minuten daarna door aan de zijkant, een goede stop was nodig om deze aanval af te stoppen. De Japanner draaide naar binnen toe en Jordan Braam zag geen andere mogelijkheid om hem met zijn heup te stoppen. de Jap vloog door de lucht. Jordan kreeg terecht 6 minuten straf, maar toen hij richting strafbank schaatste werd deze omgezet in een rode kaart. Iedereen was stomverbaasd. Nederland moest de rest van de wedstrijd met 10 man spelen. Jordan kan nu niet zijn 100e duel spelen voor het Nederlands team. Hij blijft steken op 99 duels, net zoals zijn oude roommate Iron Fist Johan Kuhnen aan het eind van zijn carrière. Waarschijnlijk zal hij er nog een jaar aanplakken, tot ieders teleurstelling :-). We kregen nog enkele kansen op een doelpunt om een verlenging te voorkomen. Na 65 minuten floot de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd. Een overtime van 2 x 10 minuten met “golden goal”, zou de beslissing moeten brengen. De overtime bracht voor beide ploegen maar sporadisch een echte kans. Nederland was wel weer de bovenliggende partij maar wist het verschil niet echt te maken. Een penaltyreeks zou de beslissing moeten geven. 5 penalty’s voor beide ploegen. De eerste van Japan werd gestopt door onze keeper Thomas Jeukens, William Barelds knalde met de eerste het sneeuw uit het doelnet. De voorsprong was er in ieder geval. De tweede penalty van Japan werd ook gestopt door onze Thomas. Nu was het de beurt aan Mees, met minder spanning dan gisteren schoot hij de bal weer fantastisch links boven in de hoek. De derde Japanse penalty werd gescoord, geen probleem voor Sverre, die de derde Nederlandse penalty ook scoorde. Toen was het weer de beurt aan Japan, deze sloeg een echte ‘Rens’, dat wil zeggen dat de bal vanaf de penaltystip richting cornervlag ging. Nederland won de partij tegen Japan en moet morgen aantreden tegen Letland om de 5e plaats.
De middag is voor iedereen vrij en er werd besloten dat we voor diner een restaurant gaan opzoeken. Frank en Hans, onze bobo’s, hadden nog een ontmoeting met 2 charmante dames van de organisatie van het WK 2021, Het WK in 2021 wordt gehouden in Syktyvkar, 2 uur vliegen ten noordoosten van Moscow.
Tot ontzetting van de politie die dag en nacht de wacht houdt voor het hotel, gingen we zonder enkele politiebegeleiding de stad in, in kleine groepjes. Dat is buitengewoon gevaarlijk, want de Russen in de stad willen graag met je praten of met je op de foto. Ze vinden dat ze ons hiertegen in bescherming moeten nemen. In de stad gingen Hans en Will nog een duistere winkel in, waar alleen 18+ mannen in mochten. Voordat het uit hand liep, heb ik ze er met gevaar voor eigen leven uit weten te halen.
Morgen spelen we op de laatste wedstrijd om 11.00 uur plaatselijke tijd tegen Letland. De inzet is de 5e plaats. Natuurlijk teleurstellend. We hadden op een medaille gehoopt, maar willen het toernooi zo goed mogelijk afsluiten en de laatste wedstrijd winnen.
Vladipeer