Na afloop van de wedstrijd tegen Tsjechië heeft ons koffertje Anya geregeld dat de slijpmachine kon worden gerepareerd bij de plaatselijke club. Normaal doen ze alles voor je, maar omdat ze een vaantje gekregen hadden, hebben ze zich extra uitgesloofd om de slijpmachine weer op en top te krijgen. Na het diner is Vladipeer op pad gestuurd met een taxi om de slijpmachine op te halen. Na een welverdiende nachtrust, een prima ontbijt gingen we op weg naar het Trudstadion voor de wedstrijd tegen Ukraine. Tijdens de rit naar het stadion begon het steeds harder te sneeuwen. Voor de oude garde was er een deja vu uit Stockholm. Toen viel er zoveel sneeuw in 2006 dat de bal onmogelijk te spelen was tijdens de wedstrijd. Onze nieuwe keeper Tomislav Hrelja was helemaal klaar voor zijn debuut in het team. We begonnen uitstekend aan de wedstrijd. In de 7e minuut scoorde Bou Tveitan met een rebound uit de corner. Tegelijkertijd werden de Bobo’s boven op de tribune geïnterviewd door de Russische televisie. In vloeiend Russisch werden de vragen beantwoord. U kunt dit interview en verslag van de wedstrijd terugzien op https:/youtu.be/h7br3xLMQOI. Ook onze plaatselijke bal gehakt (Remo) werd na de wedstrijd ook nog uitvoerig aan de tand gevoeld. Aan het eind van de film nog als hoogtepunt de schaatstest van de arbiters met in de hoofdrol onze eigen thuisfluiter Bas van Meijel.
De wedstrijd ging gewoon door en Steel wist als 2e speler van Nederland een penalty in dit toernooi te missen. Daarna wist Remo de voorsprong uit te breiden. De goede eerste helft werd helaas verpest door een doelpunt van Ukraine in de laatste seconde. Nederland ging met 2-1 de kleedkamer in. In de 2e helft begonnen de scheidsrechters zich nadrukkelijk met de wedstrijd te bemoeien. We kregen in 4 minuten maar liefst 3 straffen, waarvan er 2 erg twijfelachtig waren. Alleen Bobo Frank als juryvoorzitter stond pal achter de scheidsrechters. We kwamen goed door de straffen heen. Helaas was Mees een beetje moe geworden omdat we bijna 10 minuten met minder spelers op het ijs stonden, dat hij ook even een straf pikt. Dit was iets te veel van het goede en we kregen dan ook een tegendoelpunt om de oren. Het goede spel was verdwenen en naar goed Nijmeegs gebruik werd de ballen alleen nog maar herd, hoog en wied geslagen. We wisten de remise over de streep te trekken en moesten voor de tweede wedstrijd op een rij penalty’s nemen. Onze redder van de vorige serie, Little, wist de eerste te missen. Twan houdt van herhalingen en miste jammer genoeg de 2e penalty. Steel en Mees deden hun plicht, maar dat hielp niet omdat Tomislav kansloos was bij de penalty’s van de tegenstander. Gelukkig was het niet van belang. Beste speler van de wedstrijd aan Nederlandse kant werd Joris Vriezen, die nu ook in het gelukkige bezit is van typisch Russische laarzen waarmee hij bij QZ de blits kan maken.
Na de lunch hadden we een excursie naar het Baikalmeer. Sverre ging niet mee, wegens studieverplichtingen en David had een andere erg onduidelijke smoes. Voor de meeste spelers die in 2014 deze tour ook hadden gemaakt, was het een verrassende trip. Toen was het -30 graden met windkracht 6. Nu was het een lentedag met zon. Op dezelfde plek een foto gemaakt als de vorige keer. Alleen moesten we nu een zonnebril op zetten.
De plaatselijke gids vertelde ons wat van de fauna en flora van het gebied, waarvoor de groep natuurlijk een luisterend oor had. Toen we het verplichte rondje over de plaatselijke markt wilden maken, zagen we hovercrafts staan. Na enige informatie ingewonnen te hebben, konden we allemaal mee. Helaas vonden een aantal spelers het te gevaarlijk en die hadden gekozen voor een trike-tocht over het ijs. Helaas mochten ze niet harder als 15 km per uur. De hovercrafttocht was erg spectaculair. We gingen driftend het ijs over. Na een korte stop op het ijs konden we het ijs betreden. De ijslaag was tussen 60 en 100 cm dik.
Daarna dan toch de markt. William had een gedroogde vis gekocht voor Jostein, die zijn knuffel vergeten was en nu toch iets in bed had. Frank kwam niet uit de onderhandelingen over een zakje noten, de knieperd. Eenmaal terug in het hotel was er na het diner een teambespreking. Aansluitend kreeg Twan namens de hele Bandy Bond een speciaal voor hem gemaakte trofee in verband met zijn honderdste wedstrijd. Geëmotioneerd bedankte Twan voor deze verrassing. In China was iemand met ijzeren vuisten net blijven steken op 99 interlands door een zelf veroorzaakte rode kaart en bijbehorende schorsing. Twan is hierdoor de eerste bandyspeler die de honderd interlands weet te halen.
De avond verliep verder rustig voor het team. De harde kern is nog wezen zwemmen en paaldansen. Het bestuur had nog een vergadering met de coach en de rest van de begeleiding, die bruut werd onderbroken door een 4-tal Russische douane beambten. Nadat de door hun meegebrachte fles whisky was geleegd, kon de vergadering weer worden voortgezet.
Na een korte nacht voor sommigen hadden we ons ontbijt en daarna richting Rekord-stadion voor de eerste wedstrijd in de geschiedenis tegen Zwitserland. Na een uitgebreide warming-up waarbij Jostein zijn hoofd wist te stoten aan de onderkant van de trap waren we klaar voor de wedstrijd. We speelden de eerste helft degelijk en gaven achterin geen enkele kans weg. Zelf wisten we 2 keer te scoren in de eerste helft door Stephan den Brok en Bou Tveitan. In de 2e helft kwamen we snel op 3-0 door David van Alst. De wedstrijd was hiermee wel gespeeld. Remo Speijers wilde niet achterblijven en scoorde 4-0, Bou en Sverre Tveitan scoorden beiden nog eenmaal. De eerste horde is genomen en we hebben de kwartfinale bereikt. Het toernooi begint nu echt met morgen de kwartfinale wedstrijd tegen Slowakije. Vanavond gaan we kijken naar een wedstrijd in de hoogste Russische league tussen Baikal Energy en Vodnik. Dan kunnen we zien hoe het echt moet.
Groeten vanuit een fris maar zonnig North Sea Hotel in Irkutsk.
Vladipeer!