De spelersbus wordt in Rusland altijd begeleid door een politieauto met zwaailicht en sirene. De Gemeente Nijmegen had vrijdagochtend echter uitgepakt met 3 enorme sneeuwschuivers met zwaailicht om te zorgen dat we veilig op weg konden naar Schiphol voor ons trainingskamp in Oslo. Gelukkig had Bobo Frank de busreis al vervroegd, het was toch vrijdag de 13e, zodat we uiteindelijk mooi op tijd op het vliegveld aankwamen. Johan was echt blij dat ik hem op kwam halen. Hij had een compleet ontbijt om 2 uur in de ochtend laten aanrukken om zijn dankbaarheid te tonen.
Na een snelle check in, een ontbijtje voor de rest die niet verwend waren, gingen we op weg naar Oslo. Het ijs moest nog van het vliegtuig, dat leverde 10 minuten vertraging op. Rick is erg in spiermassa aangekomen en zat dan ook behoorlijk strak in de vliegtuigstoel. Hij vroeg dan ook aan de stewardess om een naamwijziging door te voeren. KLEM was volgens hem een betere naam.
In Oslo hebben we het openbaar vervoer onveilig gemaakt. Eerst met de lokale trein, daarna met de plaatselijke bus op weg naar ons hotel. Sondre, de vader van Sverre en Bou, stond ons als een goede gastheer al bij de lobby op te wachten. Thomas, de coach, en de Blegel Brothers waren ook keurig op tijd. Inchecken, spullen naar de kamer en lunchen. Alles was perfect geregeld. Daarna gelijk naar de ijsbaan voor de eerste training. De spelers waren uiteraard net zo enthousiast, als jonge veulens die voor het eerst de wei in mochten. Na de eerste training kregen we eerst theorie, voordat we als hongerige wolven mochten aanvallen op het diner, wat onze gastheer Sondre had voorbereid. In de avond nog een extra korte training van 3 uur. Iedereen zat behoorlijk stuk na deze zware dag.
De volgende dag begon met ontbijt om half 8. Er was ook een medisch congres in het hotel, dus de ontbijtzaal zat vol met Noorse vrouwen die al volledig opgedoft waren voor het congres. U zult begrijpen dat het een Noors kippenhok was. Om half 9, de training. We hadden weer ruim 2,5 uur ijs. Voor de Bobo’s was er een speciaal VIP-balkon, waarbij ze een goed overzicht hadden op onze dadendrang. We hadden 2 stand-in begeleiders bij ons. Lieke, de betere Joost, en Kevin, de alter ego van Perry. Kevin moest even groeien in zijn rol. Hij had de kleedkamersleutel in bewaring gekregen, maar had nog niet in de gaten dat hij dan ook tijdig de deur van de kleedkamer moest openen. Zonder werkinstructie is het ook niet makkelijk om alles te weten. In de middag de eerste wedstrijd tegen een plaatselijke selectie van spelers van de thuisclub Snarøya en buurclub Høvik. Na een goed begin van ons wisten de Noren toch een voorsprong te nemen van 2-0, wat ook de ruststand was. In het begin van de 2e helft had het Nederlands team een mindere periode. De Noren konden uitlopen naar 4-0. Twan wist uit een corner tegen te scoren, waarna de Noren uiteindelijk wonen met 5-1. Na de wedstrijd zouden we gezamenlijk een biertje drinken met de Noren, maar die waren nog niet op de hoogte van deze goede Nederlandse gewoonte. Ook de meegebrachte kaas en nootjes hebben we maar zelf opgegeten.
Na het diner in het hotel had onze coach Thomas nog iets leuks bedacht. We mochten gezamenlijk een leuke tekening maken. In groepjes van 5 werd eendrachtig samengewerkt, voor een aantal leuke schilderijen. De leiding is nog op zoek naar een expositieruimte, waar de creatieve uitingen voor een groot publiek toegankelijk gemaakt kunnen worden.
Op de laatste dag na een rustig ontbijt weer trainen en de 2e wedstrijd tegen dezelfde selectie. De Bobo’s hadden hun eigen opwarming. Ze legden professioneel de boarding klaar. We voelden ons beter thuis, de wedstrijdstress was weg en wisten na een 2-0 achterstand de wedstrijd met 3-2 te winnen door doelpunten van Steel (2) en Sverre. We speelden stukken beter dan de dag ervoor en het speelplan wordt zichtbaar.
Na de 2e wedstrijd maakte de coach bekend wie er zou afvallen. Filip Blegel en Maas Goudswaard kunnen dit jaar helaas niet mee naar de WK. We zullen ze missen. De PR commissie van de Bandy Bond had weten te regelen dat het hele trainingskamp werd gefilmd en gefotografeerd door 3 mediagekken: Max, Joris en Nick, beter bekend als Rojax. Op de terugweg wist Little Steef weer de aandacht op zich te vestigen met een rolstoelrace. Bij gebrek aan tegenstand ging hij maar alleen downhill. Gelukkig wist een beveiliger hem op tijd te stoppen.
Als uitsmijter in Oslo kwamen we Beau van Erven Dorens tegen bij het instappen van het vliegtuig. Hij was bij een vriend in Oslo geweest, had geschaatst en zelfs bandy gespeeld. We hebben weer een nieuwe fan gescoord. Natuurlijk wou hij graag met mij op de foto, want zo vaak krijgt hij geen kans om met een keeper van het Nederlands Bandyteam vereeuwigd te worden.
Namens het hele team wil ik Helen en Sondre bedanken voor de geweldige ontvangst en organisatie van het trainingskamp. Het was perfect.
Vanaf maandag 23 januari zijn we in Zweden, Trollhättan voor de WK. Ik ga dan mijn roetska (pen) weer dagelijks gebruiken om jullie op de hoogte te houden van alle belevenissen van het Nederlands team en de vele supporters die ons komen aanmoedigen.
Vladipeer