Pippi Nyfiken heeft de dames in de steek gelaten. Vladipeer heeft daarom een aantal extra dagen vrij genomen om de dames te volgen en spetterende verslagen te schrijven voor het blog.
Gisterochtend ben ik samen met Walter, de journalist die onze WK’s volgt (https://www.discoverthegames.com/) door busje 1 op het station van Emmaboda afgezet. Er heeft inmiddels een leuk artikel in De Gelderlander gestaan en deze week volgen artikelen in diverse andere kranten. Na de dagen met de mannen moet hij even bijkomen voor hij zich voegt bij de vrouwen.
Bobo Frank was al vroeg met Johan, onze mannencoach, vertrokken. Het was een echte Bobodag. Eerst de Algemene Ledenvergadering van de FIB en later op de dag een receptie met de andere belangrijke mensen. Omdat Jaimy naar huis was vertrokken, zag Frank zijn kans schoon om met Jennifer te pronken op de receptie. De kans op promotie binnen de FIB stijgt hierdoor aanzienlijk. Tessa en Meinke hadden geen vertrouwen meer in de organisatie nu Bobo Hans naar huis was vertrokken. Ze besloten dan ook om later te vertrekken. Voordat je het weet zit je een halve dag te wachten voordat je de sleutel van je kamer krijgt. Ondanks dat Tonny vorig jaar dezelfde route had gereden, was de timing dit jaar niet op orde. 1 Minuut voor de openingsceremonie sloten ze zich hijgend aan bij de rest van het team.
Alle andere teamleden waren keurig om 12.00 uur in het hotel conform afspraak. Tijdens de lunch ontdekte Iris nog een haar van Demi tussen haar tanden. Een beetje vreemd omdat ze al 3 dagen in Zweden is. Na de lunch moest iedereen wachten tot 15.00 uur voordat ze de kamers op konden. De Kazachen wilden niet weg, toen ze hoorden dat er 17 aantrekkelijke vrouwen eraan kwamen. Tessa en Meinke hadden dus niet helemaal ongelijk. Michael Bratt, de bondscoach, heeft toen maar om 14.00 uur zijn eerste meeting gepland. Iedereen was zo blij Michael weer te zien, dat bijna niemand in slaap is gesukkeld.
Na de meeting kwam de voormalig minister-president van Zweden binnen. Michael had op haar gestemd en dacht daarom dat ze hem wel kende. Enthousiast trok hij Frank mee en stelde hem voor. Na een geanimeerd gesprek sommeerde de bewaking dat Frank en Michael moesten vertrekken. Na de openingsceremonie ging het team trainen van 20.00 tot 21.00 uur. Daarna naar het hotel en eindelijk slapen.
De volgende ochtend waren Meinke en Tessa te laat voor het ontbijt. Ze hebben blijkbaar geen enkel vertrouwen meer in de organisatie. Michael sloeg het ontbijt over. Hij zou de wedstrijd tussen Oekraine en Zwitserland gaan kijken. Nadat hij in de rust van de wedstrijd de telefoon niet opnam, is Frank maar gaan kijken of hij nog leefde. Ondanks dat Frank hard op de deur bonsde, werd er geen teken van leven bespeurd. Een hotelmedewerker heeft daarna de deur opgemaakt, waarna Michael in een diepe slaap werd aangetroffen. Zijn excuus was dat hij de laatste weken slecht geslapen had, omdat hij uitkeek naar de hereniging met zijn meiden. We denken zelf dat hij een dagje ouder wordt.
Om 10 uur nog een extra teammeeting voor de wedstrijd, vooral ook omdat Meinke en Tessa bijgepraat moesten worden. Emma was na een half jaar Zweden de rugnummers van haar teammaten al vergeten. Ze gaat voortaan door het leven als Dory, de vergeetachtige vis van Disney. Tot slot hebben de dames een nieuwe aanvoerster gekregen: Michelle Noë is de nieuwe aanvoerster. Vol trots heeft ze haar functie aanvaard en Jordan stond natuurlijk vooraan om zijn band over te dragen aan Michelle.
Tijdens de warming-up in de fonkelnieuwe warming-up T-shirts (dank je wel sponsoren!) heeft het team een ontmoeting gehad met dopinghond Molly. Die loopt hier namens de Zweedse antidoping autoriteit rond. Het feit dat ze geen alarm sloeg toen ze bij ons was is geruststellend.
De eerste wedstrijd van dit WK was tegen Zwitserland, een team van veel jonge speelsters. Nadat coach Michael en trainer Jordan de meiden hadden toegesproken werd door Lauren de yell begonnen die door het gehele team werd afgemaakt. Eén voor één stapten de nerveuze dames de kleedkamer uit om het ijs te betreden. Anders dan bij de mannen, die zachtjes het volkslied meezongen, zijn de dames wat uitbundiger met het zingen van het volkslied. De toss werd gewonnen door Nederland, een psychologische voorsprong al voor de wedstrijd begonnen was.
Nederland begon wat zenuwachtig de wedstrijd maar al snel werd het duidelijk dat het beste spel van Nederland moest komen. Na 1 minuut spelen kreeg Nederland een vrije slag op een meter of 20 voor de Zwitserse goal, Leanne stond achter de bal en zag dat de keepster van de Zwitsers iets voor het doel stond. Met een slinkse lob belandde de roze bandybal al in het Zwitserse doel, 1-0 voor Nederland. Een goed begin. Na 8 minuten kwam er een hoge bal richting doel van de Zwitsers, deze werd via een Zwitserse verdedigster via de helm naast het doel gewerkt. Penalty voor Nederland. Onze penaltykiller Leanne schoot de bal snoeihard in de hoek en de keepster had het nakijken. 2-0 voor Nederland. De rest van de eerste helft werd rustig uitgespeeld, met alleen nog een grote kans voor Gladys die na een lange rush de keeper voorbij speelde en de bal langs de verkeerde kant van de paal de doellijn liet passeren.
In de pauze werd er duidelijk gemaakt dat 2-0 nog geen stand was om achterover te leunen. De 2e helft begonnen de Zwitsers sterk met wat kleine kansjes. Een penalty tegen Nederland werd natuurlijk gestopt door onze ervaren keepster Emma. Niet lang erna moest ze weer aan de bak, een Zwitserse wilde haar voorbij spelen, maar met een sublieme redding hielp ze de kans op een Zwitsers doelpunt om zeep. De debutantes in het team kwamen steeds met een glimlach wisselen, een nieuwe ervaring die van hun gezicht af te lezen was. In de 49e minuut kreeg Nederland een penalty. Leanne ging achter de bal staan, alleen dit keer hield de Zwitserse doelvrouw de kanonskogel. Geen hattrick voor haar dus. De laatste 10 minuten werden professioneel uitgespeeld. Nederland won de 1e wedstrijd met 2-0, een goed begin van het WK. Leanne werd uitgeroepen tot beste speelster aan Nederlandse kant van de wedstrijd. In de kleedkamer werd ook nog door Lotte de “Juicy Trophy” uitgereikt. Dit keer viel de prijs aan Emma ten deel, met als argument dat ze in een jaar heel veel had bijgeleerd in Zweden. Omdat ook minderjarigen deze blog lezen kunnen we geen foto van de trofee afbeelden. Op de teammeeting van de avond werd Dionne nog voorzien van de “Shithead of the day” trofee omdat ze tijdens de wedstrijd aan het handballen was.
Donderdagochtend om 8 uur de wedstrijd tegen Oekraïne. De dames moeten dus vroeg op, want om 05:45 uur vertrekt de bus richting de ijsbaan.
Vladipeer