Twee spelers hopen op een mooi afscheid met medailles in Harbin!

Als ik naar deze twee spelers kijk, zie ik een berg van WK ervaring. Na vele WK’s en inspanningen voor het Nederlands team, hebben deze twee spelers besloten om na China afscheid te nemen. Samen zijn ze goed voor 177 interlands, wat een enorme prestatie is. We spreken dan over aanvaller Johan Kuhnen en keeper Marc Perenboom. Ze hebben nagenoeg alles meegemaakt in de afgelopen 27 jaar en samen met hen zijn we gaan terugblikken op alle leuke, bijzondere en mooie ervaringen.

Allereerst kijken we met beide mannen terug op het moment toen ze met bandy begonnen. Ze hadden allebei affiniteit met ijshockey. Marc Perenboom was al ijshockeykeeper en Johan Kuhnen wilde gaan ijshockeyen. Tevergeefs want Johan was te oud voor de leeftijdsgrens die in Nijmegen ingesteld werd. IJshockey was toentertijd enorm populair in Nederland. Hij vond een alternatief genaamd bandy. Achteraf heeft hij er nooit spijt van gehad, omdat bandy hem op plekken heeft gebracht waar hij waarschijnlijk nooit was gekomen met ijshockey. Marc was al ijshockeykeeper en werd in 1991 gevraagd om als tweede keeper mee te doen op het WK bandy in Helsinki. Zonder ervaring heeft het zijn hart gestolen en werden ze 7^e van de wereld. Hij is nu inmiddels 40 jaar ijshockeykeeper, maar bandy blijft altijd speciaal. Er kan niks tegenop het keepen op een groot veld met een groot goal. Hij vertelde: “als keeper kan je de schlemiel zijn als je een blunder maakt, maar vaker kan je je team helpen door een goede safe te maken.”

Marc Perenboom heeft 16 WK’s en 84 interlands gespeeld (alleen officiële FIB wedstrijden geteld). Johan Kuhnen heeft inmiddels 93 interlands en 15 WK’s achter zijn naam. Hij hoopt tijdens de WK in China zijn 100^e interland te spelen. Zijn eerste interland was in 1993 in Hamar, Noorwegen. Het stadion heet het Vikingskipet, die jullie misschien van lange baan schaatsen kennen. De Gelderlander had nog een verslaggever (Danny vd Broek) meegestuurd om vanuit Hamar verslag te doen aan het thuisfront. We kunnen misschien wel zeggen dat dit de voorloper van Vladipeers Roetska’s is, waar we later nog op terugkomen. Hieronder wat fragmenten uit de Gelderlander.

lk WK heeft zo zijn bijzondere en speciale momenten. Zo vertelde Marc Perenboom dat het WK van 2003 in Arkhangelsk (Rusland) het leukste was. De mensen daar waren enorm gek op de Nederlanders. “Je zal het niet geloven, maar sommige mensen kusten gewoon je schoenen.” De eerste ervaring met Rusland en alles was nieuw voor de spelers. Zo kreeg je politiebegeleiding naar de wedstrijden en zelfs als je ging winkelen. Voor Johan Kuhnen komt toch wel snel het WK in 2005 in Kazan (Rusland) als mooiste herinnering naar boven. De eerste keer een bronzen medaille. Iets wat op het banket enorm groots gevierd is met veel, heel veel … wodka.

WK Kazan, Marc Perenboom rechts met het witte keepershirt, Johan Kuhnen bovenste rij links naast het zwarte keepershirt

‘BESTE KEEPER VAN HET WK IN 2011 IN KAZAN (RUSLAND)’
Een prijs die voor Marc Perenboom enorm veel betekent. Hij begon al redelijk op leeftijd te raken en toch heeft hij het geflikt. Het deed hem wel wat om deze trofee in ontvangst te mogen nemen. Toenmalige coach Patrik Vikström stond met tranen in zijn ogen. Zoals we hierboven de bronzen medaille met veel wodka hadden gevierd, was er geen fles champagne in de buurt van Marc veilig.

Ontvangst van de trofee op het WK in Kazan

Beide heren vonden het WK in 2015 in Chabarovsk (Rusland) enorm goed en mooi georganiseerd. We hadden een goed team in het verre oosten van Rusland en we speelden in een ontzettend mooi stadion. Na de laatste wedstrijd heeft zelfs een schoolklas het Nederlands team toegezongen en Marc Perenboom heeft deze kinderen nog een keer opgezocht. Veel mensen waren verbaasd dat ze hem weer zagen rondlopen. Dit brengt ons ook naar de verschillen tussen Russische en Zweedse WK’s. In Rusland ben je meer een filmster, zijn er veel meer toeschouwers en wordt er meer georganiseerd rondom de wedstrijden, volgens Johan Kuhnen. Ook al ben je niet de beste van de wereld, je wordt enorm open ontvangen in Rusland.

‘IN 2017 GEEFT JOHAN KUHNEN ZIJN AANVOERDERSBAND DOOR’
Na zijn besluit om na Harbin te stoppen wilde hij ook zijn aanvoerdersband doorgeven. Deze heeft hij altijd met trots gedragen. Sinds 2004 was hij de aanvoerder en was dit op verzoek van de spelers geworden. Inmiddels is bekend dat Nick Verbruggen de nieuwe ‘captain’ wordt. Johan heeft enorm veel vertrouwen in Nick en zal hem het komend jaar voor de volle 100% proberen te ondersteunen.

‘VLADIPEERS ROETSKA’
Inmiddels kunnen we niet meer zonder de verslagen van Marc Perenboom. Hij vervulde niet alleen de rol als ballen tegenhouder, maar ook die van reizende reporter. We denken dat hij in 2007 hiermee begonnen is en de reden ervan was dat de familie en achterblijvers in Nederland vonden dat ze te weinig hoorden van de spelers tijdens het WK. Marc kwam met de oplossing om verslagen te schrijven. De reacties waren enorm positief. Tegenwoordig heeft hij altijd een notitieblokje bij zich om alle leuke, domme en rare situaties op te schrijven. Niet alleen in Nederland worden de verslagen gelezen. Er schijnen zelfs Russische en Zweedse mensen de verslagen te vertalen. In 2011 in Kazan vroeg een Russische reporter of het eten in het hotel slecht was. Het Nederlands team was bij de Mc Donalds gaan eten en speelde die dag een goede wedstrijd tegen Canada. Bleek dus dat deze reporter alles had vertaald. Sindsdien moet hij dus een beetje oppassen met wat hij schrijft, vertelde hij met een knipoog.

‘HET BANDY NA JE INTERNATIONALE CARRIERE’
Zowel Johan Kuhnen als Marc Perenboom blijven bandyen en hopen dat ze in de toekomst nog betrokken kunnen blijven bij het Nederlands team. Marc zou graag de keepers willen begeleiden en hoopt nog wat WK’s mee te gaan als verslaggever of begeleider. Johan staat open voor een gesprek met de bandy bond om te kijken wat er mogelijk is.

Beide heren willen iedereen bedanken voor alle leuke, mooie en bijzondere ervaringen in de afgelopen jaren!