Uw reizende reporter doet verslag!
laatste verslag
Privet uit hotel Alma Ata,
We zien en horen in het verre Kazachstan dat Nijmegen door de winterkou is gegrepen. Hier in Almaty valt het winterweer allemaal wel mee. Lekkere temperaturen om bandy te spelen, -4 graden, soms een zonnetje.
Vrijdag stond de wedstrijd tegen Wit-Rusland op het programma. De Wit-Russen waren al zeker van de gouden medaille en dus al gepromoveerd naar de A-poule. Voor Nederland was deze wedstrijd nodig om de teleurstelling van donderdag tegen Hongarije eruit te schaatsen. We hebben nog nooit van hun gewonnen, maar weten wel dat ze ons altijd laten spelen.
De toss werd gewonnen door de tegenstander en die mochten de kant kiezen. Nederland mocht de bal dus uitnemen. Nadat de scheidsrechter gefloten had voor het aanvangen van de wedstrijd, gingen we gelijk in de aanval. Na een minuut of 3 resulteerde dat tot een corner. Stefan van Geenevski legde de bal mooi voor en het harde schot van Stephanov den Brok werd met moeite tegengehouden door de Russische keeper. De rebound die eruit volgde werd wederom gekeerd door de keeper, maar 3x is scheepsrecht en bij de derde poging schoot Stephanov door de benen van de keeper: 1-0 voor Nederland. Belarus, zoals Wit-Rusland in het Engels heet, bleef rustig na de snelle tegengoal. De mooie combinaties richting het Nederlandse doel werden vroegtijdig onderschept door ons. Het centrale verdedigingstrio, Rens Bogelskayev, Jorgen Janssonov en Nickolaev Verbrugski hielden de Wit-Russen goed uit de buurt van het Nederlandse goal. Een overtreding van Nickolaev in het doelgebied resulteerde tot een penalty. Deze werd hard ingeschoten en onhoudbaar voor Maarten: 1-1.
Nickolaev mocht richting strafbank verhuizen. Hij heeft inmiddels al 30 minuten straftijd op zijn naam staan en is dus de strafbank-koning van het Nederlands team. Twee minuten daarna scoorde de Wit-Russen de 2-1. Nederland bleef zijn eigen spel spelen en dat resulteerde in mooie combinaties. Belarus kreeg weinig kansen, door het goede spel van de Nederlanders. In de 16e en de 21e minuut scoorden de Wit-Russen de 3-1 en de 4-1.
Ondertussen had Jankovicz van Huet een live interview gegeven op Radio 3 bij Giel Beelen. Deze nam het bandy niet erg serieus, stelde een paar domme vragen, maar die werden op zeer goede wijze door Jankovicz beantwoord. Nadat Belarus de 5-1 scoorde was het tijd voor Nederland om weer wat terug te doen. Na een supermooie aanval, bal werd opgebracht door Dopsky, deze gaf een steekpass naar Dima Jurcka, die 2 man voorbij speelde en ook een steekpass gaf naar Luc Lomanov (Mark). Luc verschalkte de Russische keeper en zette de 5-2 op het scorebord. Dit was eveneens de ruststand.
De 2e helft speelde Nederland zeer compact en de eerste 20 minuten kwamen de Wit-Russen niet over de middenlijn. Het was echt mooi om te zien. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat de Wit-Russen ons zo lieten spelen dat we dit konden oefenen. Na ongeveer 25 minuten schoten ze voor het eerst in de 2e helft richting ons doel. Geen gevaar want het schot ging een meter of 4 naast. De 2e helft eindigde in 0-0. Nederland had een goede wedstrijd gespeeld, met dank natuurlijk aan Belarus, die ons lekker liet bandyen. Iedereen had een goed gevoel over de wedstrijd en dat motiveert natuurlijk voor de wedstrijd van zaterdag om plaats 4 tegen Letland.
Toen we weer in het hotel waren zijn sommigen even een bakkie koffie of chocolade wezen drinken in een koffiecafe in de buurt van het hotel. Rens Bogelevskaya (Bondchampion op de Nintendo 64) had een warme chocomelk besteld met slagroom. Hij kreeg een kopje zonder slagroom voor 2000 Tenge (de valuta van Kazachstan), dat is omgerekend 10 euro. Voor de slagroom die er nog op moest komen moest nog een keer 200 Tenge extra betaald worden.
Een duur middagje dus, maar hij zou in de avond dat geld weer terugverdienen bij een partijtje poker. In de finale stond hij tegenover Hans Geenevski, die als een Russische maffiabaas het spelletje speelde. Hij werd onder de finale gebeld door zijn Petra, wat hem natuurlijk uit zijn concentratie bracht. Hij zou later wel weer terugbellen als de finale uitgespeeld was. Met een “all in” verloor Hans de finale en voor Rens kwam deze overwinning als een verrassing. Ondergetekende hoorde dat Petra haar verontschuldigingen had aangeboden om onder zo’n belangrijk moment hem te bellen.
Zaterdagmorgen heeft ondergetekende samen met Luc, Johan, Jankovicz, Jörgen, Jordan en Coen de Zhenkov Kathedraal bezocht. Het was vrijdag op zaterdagnacht gaan sneeuwen en er lag ondertussen al een centimeter of 10. Met het ontbijt hoorden we dat er een aantal Wit-Russen zoek waren. De FIB wilde de paspoorten checken van deze spelers of ze wel echt Wit-Russen zijn in plaats van gewone Russen. Ze hadden nog niet uitgecheckt in het hotel, maar waren wel spoorloos verdwenen.
Weet ook iemand waar Twan is?
Toen we het ontbijt genuttigd hadden, dit keer in een oosters restaurant in het hotel, de eetzaal werd klaargemaakt voor het banket in de avond, zijn we richting de Kathedraal gegaan. De overige spelers bleven in het hotel. Voor de Kathedraal stond ook “occupy Almaty”. Een oude Kazachstaanse man stond onder een zeil naar geld te vragen. Nadat Johan Kuhnenov een kaarsje had opgestoken voor de wedstrijd, zijn we weer richting het hotel gegaan. Om 12 uur vertrok de bus richting het stadion voor onze laatste wedstrijd van het WK.
Het sneeuwde flink, dus het zou voor beide teams een zware wedstrijd gaan worden. In het eerste kwartier rolde de bal nog goed maar daarna lag er een flinke laag sneeuw op het ijs. De bal was moeilijk mee te krijgen en er moest vaak hoog gespeeld worden. In de minuut sloeg Letland een vrije slag op het Nederlandse doel, van de rebound die daar uit volgde profiteerde de Letten en scoorden de 1-0. De teams scoorden beide niet meer in de eerste helft en Nederland ging met een 1-0 achterstand de kleedkamer in.
In de kleedkamer werden we nog toegesproken door onze coach, dat we alles op alles moesten zetten in de laatste 45 minuten. In de 2e helft was het sneeuwen niet minder geworden. We moesten profiteren in de eerste 15 minuten omdat dat het ijs nog goed bespeelbaar was. Een vrije slag op ongeveer 45 meter van het Letse doel werd snel genomen door Jordan Abraamovicz. De Letse keeper, die niet erg safe was en veel rebounds weggaf, deed dat deze keer ook. Een goed oplettende Johan Kuhnenov schoot de bal van dichtbij in. 1-1, de wedstrijd was weer helemaal open.
Niet lang daarna scoorde de Letten uit een aanval de 2-1. Nederland probeerde te drukken, de Letten speelden op de counter. Een paar minuten voor tijd was er nog een klein opstootje. Twan Hengstinov kreeg een cross checking op zijn rug, hij reageerde verbaal naar de speler, die vervolgens Twan een hengst in zijn gezicht sloeg. Gevolg was een rode kaart voor de Let en Twan kon 10 minuten naar de strafbank. Na precies 45 minuten floot de scheidsrechter het eindsignaal. Voor Nederland een grote teleurstelling, voor het 2e achtereenvolgende jaar werden we laatste. De kopjes hingen naar beneden toen we richting kleedkamer liepen. In de kleedkamer verwerkte iedereen op zijn eigen manier de teleurstelling.
Terug in het hotel, waar overigens Wifi was, bereidde iedereen zich voor op de ontgroening van de 3 debutanten en het banket van de avond. Overal waar we heen gingen met het team werd er wel door iemand gevraagd of er Wifi was, anders konden we geen gebruik maken van Facebook en zo. Maarten, Jörgen en Nick, samen met 5 Hongaren moesten het ontgroeningritueel ondergaan. Dit gaat gepaard met veel wodka. De Hongaren hadden besloten om de spelers, die alleen een tok, handschoenen en beenkappen aanhadden, met sticks aan elkaar te tapen en van de 7e etage naar beneden te laten lopen. Het land die als eerste aankwam bij de finish, deze was in de hotellobby, had gewonnen. Ook moesten ze voordat ze de finish bereikten naar buiten 3 rondjes om een fontein heen, op zich geen probleem, maar ze hadden geen kleren aan en het was een graad of 10 onder nul. De Hongaren wonnen deze ontgroening en voor de 2e keer werd er deze week van hun verloren.
Inmiddels hadden we ons verzameld op de 7e etage voor de lift, we zouden met het hele team ons “koffertje” Zulfira bedanken. Een dankwoord van onze Dopsky, die deze week verliefd was geworden op Zulfira, en een aantal kadoos bracht haar in verlegenheid. Tijd voor het banket.
Zoals elk jaar is er aan het eind van het WK een banket, hier worden de medailles uitgereikt, all star team gekozen, en deze keer ook Kazachstaanse maaltijden geserveerd. Er waren ook wat optredens van een dansgroep en 2 verschillende bands. Naast ons zat het team uit Japan, die nieuw was op het WK. Nadat er 1 foto was gemaakt met de Japanners, wisten deze zich niet meer in te houden. Continu werden de Nederlandse spelers gevraagd om met de Japanners op de foto te gaan.
Tegen half 11 is het team richting een kroeg gegaan. Een misverstand in de naam van de kroeg/disco resulteerde in het feit dat de helft van het team ergens anders feest zat te vieren. Natuurlijk vielen de Nederlanders op in de kroeg, dus het vrouwelijk schoon was niet meer weg te slaan.
Little Steef Geenevski had de avond van zijn leven, op de bar stonden de dames te dansen en hij probeerde keer op keer mee te dansen. De andere groep die in een andere kroeg was, had iets meer geluk; schaars geklede dames achter en op de bar. Tegen half 4 in de nacht was iedereen weer in het hotel, de een wat fitter dan de andere.
Om 4 uur in de nacht vertrok onze bus richting vliegveld van Almaty. Tegen zevenen verlieten wij Kazachstan richting Istanbul, waar wij 5,5 uur later zouden landen.
Op dit moment vliegen we richting Dusseldorf waar ik mijn laatste verhalen van de afgelopen dagen aan het typen ben. Vlak naast me zit Stefanov den Brok lichtelijk gestresst, hij heeft een baby naast zich zitten en is bang dat deze 3 uur aan een stuk zal huilen.
Het Nederlands team was teleurgesteld in het resultaat, een jaar lang hard getraind om zonder een medaille thuis te komen. Positief is zeker dat de 3 debutanten een goede indruk achtergelaten hebben bij iedereen.
Ik hoop dat jullie genoten hebben van de verhalen, ik heb ze met veel plezier geschreven. Misschien tot volgend jaar bij het volgende WK (waar deze gespeeld wordt is nog niet bekend) als ik geselecteerd wordt en anders zal iemand anders zeker het stokje willen (moeten) overnemen.
Poka Vladipeer
verslag van 2 februari 2012
Privet,
Nadat ik mijn verhaal had geschreven en onze “bobo” Frank Petersjenko deze op de site had gezet afgelopen woensdagavond, gebeurden er toch nog 2 opmerkelijke dingen. Wachtend op de lift, we verblijven op de 7e etage van hotel Alma Ata, zagen we in onze ooghoek iets vliegen. Was er een vogeltje naar binnen gevlogen of wat zou het kunnen zijn. Het vliegend gevalletje maakte zo’n zenuwachtige indruk, dat we al snel tot de conclusie kwamen dat het een vleermuis moest zijn. Maar ja, we waren op weg naar de eetzaal en dus lieten we het diertje maar vliegen. Na het eten bleek het diertje nog steeds door de gangen te vliegen. Sommige van ons moesten een snoekduik naar de grond maken om het kleine beestje te ontwijken. Het zal jullie natuurlijk niet verbazen dat zich spontaan enkele “Batbusters” uit het team zich wilden gaan ontfermen over dit kleine beestje. Als wilde beesten dreven ze de kleine in een hoek en met jassen en een badjas kregen ze hem te pakken. Ondertussen was er ook een bewaker onze verdieping opgekomen om te kijken wat we aan het doen waren. Overal in het hotel hangen bewakingscamera’s en worden dus continu gecontroleerd. Toen het beestje gevangen was werd deze natuurlijk geshowed als een echte trofee. Als land met een echte dierenpolitie is het vanzelfsprekend dat we het beestje de vrijheid moesten geven. De badjas werd op het balkon gelegd, zodat het beestje zelf kon kiezen om als dakloze onder een badjas de nacht door te brengen of de wijde wereld in te vliegen.
Nog geen 10 minuten later kwamen 2 Kazachstaanse fans ons bezoeken op onze verdieping. Zij stonden al elke wedstrijd ons aan te moedigen met de Nederlandse vlag en een grote trommel. Volgens mij was het de Kazachstaanse Pierre van het bandy. Nadat de spelers allemaal een handtekening op de Nederlandse vlag had gezet, kregen sommige spelers een muts of sjaaltje cadeau. Ook werden er oranje spullen, waaronder een oranje bontmuts, aan hen gegeven. Wederom kwam de bewaker naar boven en verzocht de fans het hotel te verlaten. Natuurlijk niet voordat er een gezamelijke foto met het team werd gemaakt. Een verzoek aan de bewaker om een foto te maken werd genegeerd. Nadat de rust weer was teruggekeerd zochten de spelers het bedje op, want donderdag stond het belangrijke duel tegen Hongarije op het programma.
Donderdag was het dan zover, de belangrijkste wedstrijd van het toernooi. Zouden we voor een medaille gaan spelen op de zaterdag of voor plaats 4 en 5. De wedstrijd begon om 2 uur in de middag, dat was 9 uur Nederlandse tijd. Maarten Lelnikov verdedigde het Nederlandse doel, zijn eerste volledige wedstrijd als international.
Verder waren er geen echte wijzigingen in het team aangebracht. Een waterig zonnetje en een temperatuur van -5, ideaal weer voor een belangrijke wedstrijd. Nederland startte goed en koos direct voor de aanval. Een paar kleine kansjes als gevolg. Een hoge stick in ons eigen doelgebied resulteerde tot een penalty voor de Hongaren. Deze werd hard in de rechterhoek ingeschoten, onhoudbaar voor Maarten. 1-0 voor Hongarije. Nederland liet zich niet van de wijs brengen en aanval op aanval volgde. Luc Lomanov (Mark van Dinter) onderschepte een pass voor het doel van de Hongaren en na enkele schijnbewegingen schoot hij de bal in het Hongaarse doel. 1-1 stond er op het scorebord. Vlak voor de pauze scoorde Hongarije de 2-1.
Weer terug op het ijs, was het aan Nederland om de bal uit te nemen. Hongarije besloot vol in de aanval te gaan om het Nederlands team van het doel af te houden. Nederland kreeg nog enkele kansen, maar echte doelgerichte kansen waren het niet. Hongarije scoorde de 3-1 en dat was natuurlijk een klap. Qua spel en schaatsen waren we veel beter dan die Hongaren. Toen de 4-1 kwam werd het duidelijk dat onze kansen voor een medaille verspeeld waren. De inzet bleef hoog om de aansluitingstreffer te forceren, maar dan zie je altijd dat het doelpunt aan de andere kant valt. 5-1 voor Hongarije, dat tevens ook de eindstand was.
Een grote teleurstelling voor de boys en begeleiding. Hadden we hier zo hard voor getraind? Spelen voor plaats 4 en 5 wordt het dus op zaterdagmiddag. Deze koude douche was ook voelbaar in de kleedkamer. Nadat de eerste spelers gingen douchen bleek er alleen koud water uit de kraan te komen. De spullen werden in de bus gelegd en in het nabij gelegen winkelcentrum werd er gegeten.
Op donderdagavond zijn we met het team richting het Medeostadion gereden om de wedstrijd Zweden – Rusland te bekijken. Het was flink koud en verschillende Kazachstaanse toeschouwers hadden zich daar op voorbereidt door wodka mee te nemen. Tussen ons in stonden een paar van die toeschouwers, die de fles al aardig leeg hadden. De vrouw was zo van de “Keileweg” getrokken en de man die naast haar stond had meer gouden tanden in zijn mond, dan Nederland aan goudstaven heeft. De wedstrijd eindigde in een 6-2 overwinning voor de Russen.
Vrijdag staat de wedstrijd tegen Wit-Rusland op het programma. Onze medische begeleider Jankovich van Huet heeft onder de wedstrijd een interview geregeld op radio 3 met Giel Beelen. Deze is te horen om 06:45 uur Nederlandse tijd.
Poka vanuit het winterse Almaty,
Vladipeer
verslag van 1 februari 2012
Dinsdag was de tweede wedstrijddag in de B-poule. Nederland moest in de middag tegen het sterke Canada. Afgelopen jaar met het WK in Kazan in Rusland, zette Nederland een goede prestatie neer: we verloren toen met 4-2 na een spannende wedstrijd. Dit jaar zou Canada Nederland niet meer onderschatten, ook al hadden ze wat problemen gehad met hun bagage vanuit Canada.
Voor ons begon de dag met hetzelfde ritueel, gewekt worden door Jankovicz, een lekkere douche en via 1 van de kleine liften richting de eetzaal. Buiten de eetzaal staat continu een Kazachstaanse bodyguard die je de weg wijst, zodat je niet de verkeerde kant op gaat. Eenmaal in de eetzaal zie je gigantische zuilen van dubbel glas met bloemen. Volgens Twan Hengstinov worden deze dagelijks opnieuw geschikt. We hebben volop keus met het ontbijtbuffet, warme en koude gerechten. Na het ontbijt hadden we nog een paar uurtjes om te relaxen, voordat de bus om 12 uur richting het stadion ging.
Toen we aankwamen in het stadion konden we nog even een stukje kijken naar onze concurrenten Letland en Hongarije. Het sneeuwde licht en de temperatuur was net onder het vriespunt. Vol zelfvertrouwen liepen we richting het ijs, uiteraard zongen we weer uit volle borst mee met ons volkslied. Twee spelers van Canada met veel te grote zonnebrillen op van Carrera en D&G, lijkend op Don Omar en Lucenzo, moesten hun uitrusting uitlenen aan Opitov en Costa. Hun uitrustingen zwerven nog ergens rond over deze aardbol.
Nederland mocht de bal uitnemen en Canada zette gelijk druk op Nederland. Nederland probeerde wat combinaties te zoeken, maar door het forechecken hadden we wat moeite om er uit te komen. Na 5 minuten scoorde Canada de 1-0. Nederland herpakte zich en dat resulteerde in een corner in ons voordeel. Vanuit deze corner kwam de bal terug in de 2e lijn en met een hard schot verschalkte Jordan Abraamovicz de Canadeze keeper Mikey (he is confused of the colour yellow). 1-1, de wedstrijd was weer helemaal open. Nederland speelde gediciplineerd en de Canadeze aanvallen werden professioneel afgeslagen. In de 29e minuut schaatste de Canadeze Rus Opytov door de Nederlandse defensie. Nickolaev Verbrugski zorgde voor een goed blok en met een harde klap lagen de twee Canadezen op de grond. De bal rolde door naar een andere Canadees die vrij in kon schieten. 2-1 voor Canada. Nickolaev en Opytov werden ondersteund van het ijs gedragen. In de minuten daarna was het even zoek voor de Nederlanders. Canada scoorde 3 goals in 3 minuten. De eerste helft werd afgesloten met een 5-1 achterstand.
Het was ondertussen opgehouden met sneeuwen en de baan lag er perfect bij na de dweilpauze. Ook het zonnetje kwam er weer door. Nu mochten de Canadezen de bal uitnemen aan het begin van de tweede helft. Deze zochten gelijk de aanval op. In de 49e minuut scoorde Opytov zijn eerste doelpunt van de wedstrijd voor de Canadezen via een corner. In de 53e minuut hadden de Canadezen net zoals in de eerste helft de dolle 3 minuten. Er werd wederom weer 3 maal snel achter elkaar gescoord. De stand was nu 9-1.
Dit was het moment voor onze coach Joost Bertinov voor een time out en werd Maarten Lelnikov het ijs op gestuurd om het doel te verdedigen. Voor Maarten een bijzonder moment, want hij was op dat moment nog de enige debutant zonder speelminuten. De eerste de beste aanval werd professioneel afgeslagen door hem. Het kon ook niet anders: als je net koud op het ijs staat een penalty tegen krijgen. Masterkiller Opytov stond op de penaltystip om de bal het Nederlands doel in te slaan. Maar onze debutant zette de Canadees onder druk door hem recht in de ogen te kijken. Daar was hij zo onder de indruk van dat hij vlak naast het doel schoot. Nederland kwam nog een paar keer in de buurt van het Canadeze doel, maar kon niet echt potten breken. Canada zou nog 2 doelpunten scoren en de eindstand op 11-1 brengen. Nederland was erg teleurgesteld, maar ook objectief dat de Canadezen toch een maatje te groot waren.
Er was besloten om na de wedstrijd in het winkelcentrum die vlak naast de ijsbaan ligt wat te gaan eten en nog wat inkopen te doen in de supermarkt. Het is toch moeilijk voor onze Canadeze speler om wat in Kazachstan te bestellen. Nickolaev wilde menu 2 bij de hamburger-gigant bestellen en stak 2 vingers op, 5 minuten later kreeg hij 2x hamburgermenu 2. In het hotel teruggekomen werd er nog veel nagepraat over de wedstrijd, wat gespeeld in “the gameroom” van Rens Bogelkayev en Rick de Groodovsky.
Woensdag hadden we geen wedstrijd. We hebben een teambespreking gehad en zijn naar de 1e helft van Hongarije – Canada wezen kijken. Daarna met de bus richting een markt (bazaar). Toen we de bus uitkwamen stonden er gelijk een paar Romazigeuners te wachten met een baby in hun arm. Of we geld hadden. Deze hebben we snel afgewimpeld en zijn de markt op gegaan. Bij terugkomst stonden deze zigeuners nog steeds te wachten en spraken onze Lars Lieskamponev aan. Hij bleef er glimlachend mee praten, we verdenken hem er nu van dat hij ze heeft afgesproken voor zaterdagavond na het banket. Om 6 uur hebben we nog een training en zullen ons dan voorbereiden op de belangrijke wedstrijd van donderdag tegen Hongarije. Iedereen bedankt voor de reacties die we kregen via sms, gastenboek en Facebook!
Vladipeer
2e verslag van 30 januari 2012
Privet vanuit het winterse Alma ata, Eindelijk was het zover, de wedstrijd tegen Letland. Na weer een jaar intensief trainen is iedereen klaar voor de eerste match. Om 8 uur kwam Jankonov van Huet ons weer wekken. Na een jaar van voorbereiding deed hij het ook dit jaar weer foutloos. Iedereen was op tijd bij het ontbijt, zelfs Konstatin Jurcka heeft deze keer zijn zoon Dima niet over het hoofd gezien, klasse! Om klokslag half 10 vertrok de bus richting het stadion.
Een waterig zonnetje, het ijs weer goed geprepareerd en veel toeschouwers toen we aankwamen bij het stadion. De vele toegestroomde toeschouwers bleken militairen te zijn die de tribunes in de gaten moesten houden. Om de 10 meter een militair met de rug naar het veld, zodat ze de toeschouwers in de gaten konden houden. Waarschijnlijk had de organisatie de wedstrijd Ajax-AZ gezien en wilde men geen enkel risico nemen dat een of andere idioot het veld op zou rennen om de keeper te blesseren.
Het Nederlands team was zelfverzekerd en na de warming up werden we toegesproken door onze debuterende coach Joost Bertinov. Vol geconcentreerd liepen we richting het ijs. Het Letse volkslied was dit keer volgens mij in de lange uitvoering. De boys van Nederland zongen weer uit volle borst het Nederlandse volkslied mee. Johan Kuhnenov won de toss, de eerste overwinning vandaag hadden we al in onze zak. Letland mocht de bal uitnemen en na 6 minuten kreeg onze debutant Nickolaev Verbrugski de eerste straf voor slashing. Hij moest natuurlijk even wennen aan het grote ijs. Hij had de vele verhalen gehoord, video’s bekeken, maar het is toch anders als je voor het eerst op zo’n groot veld staat. 10 Minuten kon hij plaats nemen op de strafbank. 3 Minuten later kreeg hij gezelschap van Jordan Abraamovicz. Nederland speelde met 9 man tegen 11 en hield goed stand. Ze kwamen niet echt in gevaar. De verdediging, onder aanvoering van onze Zweedse Nederlander Jörgen Janssonov, hield goed stand. Na 23 minuten scoorde Nederland de 0-1, Stephanov den Brok scoorde zijn eerste doelpunt op dit WK. Nog geen 4 minuten later, na een mooie pass van Johan Kuhnenov, scoorde onze Dopski de 0-2. Nederland kreeg nog een penalty tegen, nadat Nickolaev de tegenstander in het doelgebied vloerde. Een slecht ingeschoten penalty van de Letten hield de stand op 0-2. Nederland kwam ook niet meer in gevaar de eerste helft.
Heeft iemand Twan gezien?
De tweede helft begon wat onrustig, de Letten gingen vol in de aanval en in de 5e minuut werd er uit een corner gescoord door de Letten: een mooi schot in de kruising. Het Nederlands team stond weer met beide benen op de grond. De tegengoal maakte Nederland weer sterker. Het samenspelen werd weer goed uitgevoerd Een paar mooie rushes van Stefan Geennevski liet de vele toegestroomde toeschouwers op de banken staan. Johan Kuhnenov werd in het strafschotgebied van de Letten onderuit gehaald met als gevolg een penalty voor Nederland. Wat de Letten niet deden in de 1e helft, deed Stephanov den Brok wel, een strak schot in de kruising en Nederland leidde met 1-3. Het leek wel of Nederland vleugels kreeg want de ene na de andere mooie combinatie volgde. Alleen de combinatie van Johan en Dopski begreep ik niet, deze schaatsten frontaal tegen elkaar op, op het midden van het ijs. Ik dacht eerst aan wat toneelspel en tijdtrekken, maar al gauw bleek dat dit niet afgesproken was en beiden schaatsten wat beduust naar de bank. In de 69e minuut kreeg Dima Jurcka de bal en schaatste alleen op de keeper af. Zijn eerste doelpunt ooit op een WK was een feit. Iedereen schaatste naar hem toe om hem te feliciteren, alleen Jordan Abraamovicz schaatse naar het goal om de bal in beslag te nemen. Een mooiere troffee is er niet voor iemand die zijn eerste interland doelpunt maakt. Langs de kant glom zijn vader van blijdschap! De 1-5 volgde snel door weer een doelpunt van Stephanov den Brok. Drie doelpunten in de wedstrijd, dat zou een mooi gemiddelde zijn voor de rest van het toernooi. Nederland voelde dat de eerste overwinning niet meer afgepakt kon worden. Heel even kwamen de Letten terug naar 2-5. Nederland bleef drukken op het Letse goal en dat resulteerde in de 83e minuut op de 2-6, gescoord door Luc Lomanov (Mark van Dinter). Nadat de Russische scheidsrechter het eindsignaal floot, werd er geschiedenis geschreven door het Nederland team: eindelijk werd er gewonnen van Letland. Nadat er een teamfoto was genomen met een Kazachstaanse fan van Nederland werden de spelers gefeliciteerd door het begeleidingsteam.
Terug in het hotel werd er eerst gegeten. Sommige spelers gingen een klein rondje lopen met ons koffertje Zulfira. Na een kwartier lopen was het tijd voor een versnapering in een koffiehuis. De tafels werden aan elkaar geschoven en iedereen bestelde wat te drinken en sommigen ook wat te eten. Toen we betaald hadden hebben we onze wandeling vervolgd. Ondertussen was het begonnen met sneeuwen. In de avond hebben we nog een teambespreking gehad en nu zijn de boys aan het relaxen. Sommige aan het pokeren, sommige liggen al op bed.
Morgenmiddag om 2 uur de volgende wedstrijd (Nederlandse tijd 9 uur in de ochtend) tegen Canada, of zoals wij ze noemen Team Opitov. Hopelijk kunnen we een goed vervolg geven aan het toernooi.
We hebben ook al de eerste reacties ontvangen op het gastenboek en ook op Facebook volgen de mensen uit Nederland het Nederlands team. KLASSE!!
Poka vanuit een besneeuwd Almaty,
Vladipeer
30 januari 2012
Privet vanuit Almaty, Zaterdagmorgen was het eindelijk zover, de lange reis naar Kazakhstan kon beginnen. Om kwart voor 10 afgesproken bij Munckhof op het industrieterrein. Als laatste kwam Lars, wie anders, Lieskamponev het terrein op. Rick Bogels maakte nog wat teamfoto’s, daarna werd de reis aangevangen richting Dusseldorf airport.
De bagage was redelijk snel ingechecked, er werd niet naar het gewicht gekeken van de vele tassen. We vlogen met Turkish Airlines, het laatste jaar uitgeroepen tot beste maatschappij van Europa. Het enige nadeel van de vlucht, dat in het stuk waar wij zaten in het vliegtuig, de temperatuur op saunahoogte was. Voor de rest was het een perfecte vlucht richting Istanbul. Iedereen had zijn eigen entertainment systeem, dus er kon volop films gekeken of gegamed worden. Aangekomen in Istanbul liepen we rustig richting de transfer-area voor onze volgende vlucht. Halverwege zagen we onze Bobo Frank het wereldrecord 100 meter verbeteren; hij had zijn Ipad in het vliegtuig laten liggen. Onze “zweedse-nederlandse” speler Jorgen Janssonov voegde zich bij ons team.
De tweede vlucht richting Almaty begon met een vertraging en ook het entertainment systeem was in 1 keer verdwenen. Iedereen lag in beetje loom in zijn stoel, behalve Frank die zat naast 2 dames en heeft 5 uur met deze dames geouwehoerd. Na ongeveer 5 uur vliegen en een kussengevecht zette iedereen voor de eerste keer zijn voeten op Kazachstaanse bodem. Bij de paspoortcontrole moesten er formuliertjes met gegevens ingevuld worden, sommigen zetten er maar wat op, er werd dus niet serieus naar gekeken door de security. Na de paspoortcontrole stond er een leger aan vrijwilligers te wachten op ons. We mochten niet zelf onze tassen vervoeren, daar waren die vrijwilligers voor. Ook werd het onze eerste ontmoeting met ons “koffertje” Zulfira. Alleen onze 2 Zweedse vreemdelingen Jörgen en Dopski moesten nog wachten op hun visa. Na ongeveer een uurtje kwamen ze richting bus lopen. Het was dus een goed idee om de andere visa al in Nederland te regelen. Anders hadden we daar waarschijnlijk nog een paar uur langer gestaan. Aangekomen in het hotel werden de kamers toegewezen.
Jammer genoeg ligt niet iedereen op dezelfde verdieping, de meeste liggen op de 7e en sommige ook op de 8e verdieping. Inmiddels was het tegen 8 uur in de morgen, tijdverschil met Nederland is 5 uur later, en konden we gelijk aan het ontbijt voordat we het bed konden opzoeken. Niet voor lang want om 12 uur was er weer een lunch. Na de lunch vertrokken we richting Medeo stadion om de openingsceremonie mee te maken. Een stadion dat op ons een grote indruk maakte. Gelegen tussen de besneeuwde bergen op 1600 meter hoogte. Vroeger zijn hier veel records gesneuveld bij het hardrijden. Tijdens het wachten op de opening werden we in het Duits aangesproken door een echtpaar. Deze bleken in Ratingen bij Dusseldorf te wonen. De man had 15 jaar bandy gespeeld voor Dynamo Alma Ata en ze waren speciaal voor het WK hier naar toe gekomen. De “spectaculaire” opening starte klokslag 2 uur en na een minuut of 20 was deze weer afgelopen. Gelijk na de ceremonie zijn we richting het andere stadion gegaan voor onze eerste training. Gelegen naast het voetbalstadion ligt het bandystadion, die een stuk minder spectaculair is dan Medeo stadion, waar de A poule gespeeld wordt. In het naastgelegen voetbalstadion hadden ze kleedkamers aangepast voor het Nederlands team: het interieur is oranje.
De laatste training voordat het echt voor ons begint. Onder leiding van onze debuterende zenuwachtige coach Joost Bertinov werd er een uur getraind. Eerst dachten we dat Emanuel stiekem was meegekomen, maar nadat we in onze ogen gewreven hadden zagen we dat onze debutant Nickolaev Verbrugski “roze” schaatsbeschermers had. Moet niet gekker worden. Het ijs was niet van beste kwaliteit, gaten waar we een bandybal in moesten leggen om niet onze benen te breken. Hopelijk is het ijs beter met de wedstrijden. De druk op de coach is groot, de sponsor die ook continu in de kleedkamer zit, staat of wat drinkt, legt de lat hoog. Iedereen heeft van het Kazachstaanse ijs kunnen proeven en was tevreden na de eerste training.
Na wat inkopen gedaan te hebben in een supermarkt met Nederlandse prijzen of nog duurder werd het hotel weer aangedaan. Terug op de kamers keken we naar de samenvatting van de openingsceremonie. Verschillende keren kwamen Rick de Groodovsky en Johan Kuhnenov in beeld. De laatste was zeer verbaast dat hij zag dat hij minder bedeeld was met haar dan hij de laatste jaren heeft gedacht. Om hem een hart onder de riem te steken heb ik hem maar gezegd dat mensen op tv ook dikker lijken dan ze werkelijk zijn. Op dit moment is iedereen bezig met de wedstrijd van morgen tegen Letland. We spelen om 11:30 uur plaatselijke tijd.
Poka (groetjes) uit Alma Ata hotel.
Vladipeer
25 januari 2012
Privet!!
Zo, nog een paar dagen te gaan en dan is het zover.
De weersvooruitzichten zijn goed in Almaty. Afgelopen week soms temperaturen van -27 graden, de komende dagen tussen de -4 en -10.
Vorige week dinsdag is ondergetekende samen met Jordan naar Den Haag gereden voor de aanvraag van de visa.
Na een lange rit met veel files kwamen we aan bij de ambassade van Kazachstan. Via een zijdeur die openstond kwamen we bij een hoog loket. Volgens mij schrokken de 2 beambten die in het kamertje erachter zaten wakker toen wij binnenkwamen. Nadat er een op een verhoging geklommen was kon hij het raampje openen om ons te woord te staan.
Nadat ik uitgelegd had waarvoor we kwamen, zei deze jongeman steevast dat iedereen apart naar de ambassade moest komen om een visa aan te vragen. Hem maar verteld dat dit onmogelijk was en wij persoonlijk met de ambassadeur hadden gepraat. Toen maakte de andere beambte de opmerking dat hij hem dat persoonlijk zou gaan vragen, een verdieping hoger! Vlug verontschuldigend dat we niet de ambassadeur hadden gesproken, maar de minister van sport en toerisme, ging men toch even een navraag doen bij het secretariaat van de ambassadeur. Ze hadden toestemming gegeven om ons verder te helpen voor de aanvraag van de visa. We dachten dat we alles in konden leveren en de week erop het weer op zouden kunnen halen. Niets is minder waar, dan komt de bureaucratie van het Oostblok om de hoek kijken. We moesten een kopie van alle paspoorten laten maken en ook 18 kopieën van de officiële uitnodigingen. Op nog geen 2 meter afstand stond een kopieerapparaat, maar natuurlijk mochten we daar geen gebruik van maken. In Scheveningen was wel een Bruna waar we wel kopieën konden laten maken.
Dus op naar Scheveningen. Nadat we weer terug waren kregen we uitleg hoe alles geniet moest worden, 1e blad visumaanvraag, 2e blad uitnodiging en 3e blad kopie paspoort. Zo gezegd zo gedaan, Jordan en ondergetekende ijverig aan het nieten geweest, spullen ingeleverd, kregen we te horen dat we alles verkeerd geniet hadden. In Nederland komt het 1e blad boven, maar blijkt dat in Kazachstan de omgekeerde wereld is. Of we even alles konden ontnieten en op de juiste volgorde weer konden inleveren.
Wel viel ons op dat ze ook konden lachen, daarvoor een strak autoritair gezicht, nu kon er wel een glimlach af en moesten we hem ook uitleggen wat bandy was. Na een anderhalf uur in Den Haag geweest te zijn weer rechtsomkeer gemaakt richting Nijmegen.
Vrijdag hadden we een demonstratiewedstrijd bandy met het Nederlands team, waaraan ook oud Nederlands team spelers meededen. Voor de wedstrijd van Romijnders Devils was 25 minuten beschikbaar gesteld voor het bandyteam. Jammer genoeg was niet iedereen aanwezig, maar het werd toch een leuke pot bandy. Gelegenheidskeeper Rens keepte een puike pot, de “vele” toeschouwers waren razend enthousiast.
Afgelopen dinsdag weer richting Den Haag geweest samen met Twan, nu om de visa weer op te halen. In tegenstelling tot vorige week nu geen enkele moeite, zal het dan toch aan Jordan gelegen hebben? Nadat we de visa gecontroleerd hadden moest Twan nog was zaken verrichten bij het ministerie van volksgezondheid en de rechtbank. Zo kom je nog eens ergens.
In de avond de laatste training gehad, Nickolaev Verbrugski was ook weer van de partij na 2 weken ziek te zijn geweest. Nog niet helemaal hersteld, maar dat komt wel goed voor we vertrekken. De kaarten met teamfoto’s om uit te delen heeft ook iedereen ontvangen, dus we zijn er helemaal klaar voor.
Zaterdagmorgen is er gelegenheid om het team uit te zwaaien vanaf de Hogelandseweg (bij busmaatschappij Munckhof) in Nijmegen om 9:45 uur.
De spelers en begeleidingsteam zouden het leuk vinden als de achterblijvers in Holland reageren op hun resultaten via het gastenboek op de bandysite van Nijmegen.
Tot in Almaty,
Vladipeer
18 januari 2012
Hallo familie van spelers en/of begeleiding, vrienden en geïnteresseerden in het Nederlands bandy team.
Eind januari is het weer zover, het Nederlands bandyteam heeft dan weer een uitdaging voor de boeg. Het WK bandy in Almaty, Kazachstan. Voor mij, Vladipeer, de reden om in de pen of toetsenbord te kruipen om het thuisfront weer op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen van de “boys”.
We zijn inmiddels al weer een paar maanden flink aan het trainen om op het juiste moment te pieken. De trainingen worden verzorgt door onze nieuwe bondscoach Joost Bertinov. Joost heeft het stokje overgenomen van Patrik, die de laatste drie jaar onze bondscoach was. Er zijn ook wat nieuwe namen in het team, wat natuurlijk ook met zich meebrengt dat een aantal spelers dit jaar niet meegaan naar Kazachstan.
Ik zal het 2012 team eerst maar even voorstellen, met achter de namen de Russische namen die ik zal gebruiken in mijn verslagen.
Spelers:
Marc Perenboom – Vladipeer
Maarten Lelkens – Maarten Lelkinov
Rens Bögels – Rens Bogelskayev
Jordan Braam – Jordan Abraamovicz
Stephan den Brok – Stephanov den Brok
Mark van Dinter (Luc) – Luc Lomanov
Stefan Geenen – Stefan Geennevski
Sander Heinsbroek – Dopski
Twan Hengst – Twan Hengstinov
Demitry Jurcka – Dima Jurcka
Johan Kuhnen – Johan Kuhnenov
Lars Lieskamp – Lars Lieskamponev
Rick de Grood – Rick de Groodovski
Jörgen Jansson – Jörgen Janssonov
Nick Verbruggen – Nickolaev Verbrugski
Begeleiding:
Jan van Huet – Jankonov van Huet
Joost Berting – Joost Bertinov
Coen Jurcka – Konstantin Jurcka
Frank Peters – Frank Petersjenko
Hans Geenen – Hans Geennevski
Zoals jullie zien heeft het team iets minder spelers dan afgelopen jaar, wat het voordeel heeft dat niemand op de tribune hoeft plaats te nemen bij de wedstrijden.
En zoals elk jaar hebben we weer wat debutanten, wat weer een leuk vooruitzicht geeft over hoe die ontgroend zullen gaan worden.
Als eerste debutant Maarten Lelkens (Maarten Lelkinov), onze getalenteerde keeper. Verder hebben we versterking gekregen vanuit Zweden: Jörgen Jansson, (Jörgen Janssonov). Jörgen speelde afgelopen seizoen bij Eindhoven en in het verleden heeft hij ook in de één na hoogste bandydivisie in Zweden gespeeld. En we hebben ook een Nederlands-Canadees in onze gelederen: Nick Verbruggen (Nickolaev Verbrugski), die na zijn interland carriere in het ijshockey de overstap heeft gemaakt naar het bandy.
Op 6 januari was er weer het jaarlijkse uitje van het team om de neuzen allemaal in dezelfde richting te laten wijzen. Deze keer wijzen ze richting Almaty. Onze hopman Rens had het dit keer over een andere boeg gegooid. Waarschijnlijk zouden we de bowlingbaan niet meer mogen betreden, na de uitjes van afgelopen jaren. Dit jaar was er voor gekozen om te laserquesten. Het was alleen jammer dat we niet met het gehele team waren. Sommige hadden andere prioriteiten of vonden hun verblijf in Zweden belangrijker dan de teambuilding ;-).
Om 21:15 was er afgesproken en na een drankje en wat uitleg kregen we onze borstbeschermer omgehangen. Voor bandyspelers een rare gewaarwording want als echte bikkels dragen zij met wedstrijden geen bescherming. Nadat de “guns” geactiveerd waren renden we als echte “seals” het slagveld binnen. De teams waren evenredig verdeeld volgens Rens, maar de uitslag bevestigde anders. Twee maal toe won volgens mij team groen. Na de eerste sessie van 15 minuten oorlogje spelen, kwamen we bezweet weer in de barruimte om het lichaam wat vocht toe te dienen.
Nadat iedereen was uitgerust konden we onze tweede sessie aanvangen. Er werd veel gelachen, veel Engelse scheldwoorden gebruikt en wat het belangrijkste was, geen blessures aan overgehouden. Na ons wat opgefrist te hebben zijn we richting café Samson gegaan om een klein drankje te nuttigen. Daar aangekomen bleken meer mensen hetzelfde idee te hebben en was er voor ons nog weinig plaats in die kroeg. Waar zijn die oude tijden gebleven dat we in Rusland een disco betraden en dat er plaats werd vrijgehouden voor ons. In een snel overleg werd besloten om richting Bascafe te gaan. Daar aangekomen was het ook druk, maar binnen een mum van tijd hadden we zelf plaatsen veroverd, zodat we gezamenlijk een welverdiend pilsje konden pakken. Na een gezellige avond, veel stoere verhalen en enkele pilsjes verder gingen de eersten weer richting huis. Het uitje eindigde in de vroege uurtjes.
Ondertussen is de website van het WK ook online (http://www.bandy2012.kz/en). Voor degenen die wat moeite hebben met het Russisch of het Kazachstaans, hebben ze ook een Engelse versie button geplaatst. U kunt de uitslagen hier bekijken, maar natuurlijk ook via onze eigen bandysite, die dagelijks geupdate zal worden.
Ons reisschema:
Zaterdag 28 januari
13.50 – 18.05 Düsseldorf – Istanbul (vlucht TK1526 – Turkish Airlines)
19.45 – 05.10 Istanbul – Almaty (vlucht TK350 – Turkish Airlines)
Zondag 5 februari
06.50 – 09.10 Almaty – Istanbul (vlucht TK351 – Turkish Airlines)
10.30 – 12.50 Istanbul – Düsseldorf (vlucht TK1525 – Turkish Airlines)
De tijden staan als plaatselijke tijden aangegeven.
In Almaty is het 5 uur later dan in Nederland.
Ons hotel: http://www.hotel-alma-ata.com
Vladipeer