Ni hao,
YESS, WE DID IT!!!!
We hadden niet veel tijd om na te genieten van de geweldige halve finale tegen Estland, want zaterdag was de finale al tegen Japan. De spelers gingen na het eten al naar bed, terwijl de Bobo’s en de rest van de staf nog een verdiend biertje dronken om alle spanning uit het lijf te krijgen.
De volgende dag, finaledag, was er weer een strak schema. Ontbijt om 8 uur in de Chinese ochtend. Hierna was assistent materiaalman Wil op pad gegaan om in de plaatselijke buurtsuper een paar biertjes te scoren voor het team voor na de wedstrijd. Hij had zoveel ping uitgegeven aan het winkelwagentje dat hij het maar gelijk mee nam naar zijn hotelkamer. Het kostte de Chinezen heel wat tijd om uit te leggen dat dat in China niet de gewoonte was. De taalbarrière deed het gesprek ook al geen goed. Na een flinke discussie heeft Wil maar besloten om de winkelwagen terug te brengen. Tot zijn grote verrassing kwam het inleggeld gewoon weer terug.
Om half elf was de teambespreking. Onze coach Thomas was de hele nacht opgebleven om een geweldige presentatie op te zetten, waarbij de gemaakte kunstwerken van onze spelers met uitbeeldingen van de Flying Dutchman ook weer tevoorschijn kwamen. Iedereen stond weer op scherp. Japan werd minder hoog aangeslagen als Estland, maar we zouden niet zomaar kunnen winnen. Om kwart over 12 ging de bus richting het stadion. Tijdens de rit naar het stadion deelden we de eerste klap uit. De Japanners waren eerder vertrokken omdat Jordan terug moest naar de kamer om de speaker op te halen, maar onze chauffeur Wang Toet wist alle records op het gebied van snelheid en verkeersovertredingen te breken en de Japanners onderweg in te halen. Het vertrouwen in de overwinning steeg met de minuut.
Aangekomen in de Arena voltrok zich het gebruikelijke ritueel. Muziek op volle kracht, omkleden en warm lopen. Vladipeer had nog een kleinigheidje voor zijn roommate gekocht voor zijn laatste wedstrijd, een klein kammetje voor zijn volle haardos. Hetzelfde presentje had Johan van captain Nick gekregen om deze om dezelfde reden aan mij te geven. Het viel in goede aarde. Nog een keer de tactiek doornemen, concentreren en het ijs op. Na de volksliederen, de Chinezen hadden ons volkslied weer gevonden, kon de wedstrijd beginnen.
Wij mochten de bal uitnemen. Johan “Iron Fist” Kuhnen mocht dat in zijn 99e en laatste interland uiteraard doen. Na een gelijk opgaand begin werd Nederland langzaam sterker. Waar echter in de eerste wedstrijden de corners makkelijk werden omgezet naar doelpunten, werd er nu niet meer gescoord met corners. De tegenstander had onze corners geanalyseerd en wist ons zo van scoren af te houden. Na een goede aanval wist echter onze MVP Alexander het net voor het eerst te vinden. Toen Remo ook nog voor rust de score wist te verdubbelen, dachten we na rust de klus simpel te kunnen klaren.
Helaas waren de Japanners een andere mening toegedaan en schoten als een zwerm boze vliegen uit de startblokken. Binnen een paar minuten hadden ze de achterstand teruggebracht naar 2-1 met een frommelgoaltje. Gelukkig wist Alexander in no time de voorsprong weer te vergroten naar 3-1. We misten een aantal goede kansen en langzaam steeg de spanning in het team. We ramden elke bal naar voren om geen enkel risico achterin te hoeven nemen. Dat ging een tijd heel goed, totdat de Japanners weer een bal achter keeper Thomas wisten te frommelen. Toen vervolgens onze aanvoerder met een schouderblessure het veld moest verlaten, was het alleen nog maar pompen of verzuipen. Nick werd uit voorzorg naar het ziekenhuis gebracht, uiteraard na het laatste fluitsignaal. Gelukkig was hij op tijd zonder iets gebroken te hebben terug voor de prijsuitreiking. Met onze nieuwe aanvoerder Alexander voorop wisten we echter verder leed te voorkomen. Thomas vroeg nog om een time out om het team een hart onder de riem te steken en de Japanners uit hun spel te halen. Met de tong op de schaatsen wisten we het laatste fluitsignaal te halen en een fantastische prestatie neer te zetten.
WERELDKAMPIOEN IN DE B-POULE.
Het hele team, trainer, begeleiders, supporters en Bobo’s vielen elkaar na het laatste fluitsignaal in de armen. We hadden het geflikt. Voor sommigen was het al hun 17e WK, voor anderen de eerste. Maar samen hebben we een unieke prestatie neergezet.
Hierna op naar de kleedkamer. Persconferentie, omkleden en naar de sluitingsceremonie. Tijdens de geweldige sluitingsceremonie werden de prijzen uitgereikt. Voordat de medailles werden uitgereikt kregen we als eerste de Fairplay prijs uitgereikt en Thomas kreeg de prijs voor beste coach. Alexander had de prijs voor topscoorder met een doelpuntje te weinig net gemist. Hierna de medailles en de mooiste beker die we ooit gewonnen hebben. KLM heeft uit voorzorg een groter vliegtuig richting Beijing gestuurd. Wij zijn een heel jaar kampioen na een geweldig toernooi, waarin we simpelweg de beste waren. Dit seizoen hebben we ook geen wedstrijd verloren op groot ijs.
Na de ceremonie terug naar het hotel. Op de terugweg wist Bobo Hans in samenwerking met de ervaren rotten Jordan en Vladipeer nog een BVOtje te scoren voor de busreis. Met gejuich werden ze in de bus ontvangen. Omdat het banket vroeg begon, was er geen tijd meer voor de Rookiechallenge. We hebben het maar tijdens het banket gedaan en de rookies hadden hiermee veel geluk. Ze hoefden maar 1 opdracht op het podium uit te voeren: een volle schaats met bier leegdrinken. Na het banket ging het team stappen onder begeleiding van Joost en Perry. De rest van de begeleiding ging rustig napraten onder het genot van een drankje en zag hoe Nederland in aanraking kwam met Bandy. TV Gelderland, SBS 6, De Gelderlander, overal waren we terug te vinden.
Vandaag hebben we tijd om na te genieten. Iedereen doet het rustig aan. We hebben tijd om rond te kijken in Harbin voordat we morgenochtend vertrekken naar Nederland. We hopen om half 6 in de avond in Nijmegen aan te komen.
Rest ons alle Chinese begeleiders en organisatoren te bedanken. Niks was te veel. Altijd stonden ze klaar. We hebben er weer een paar vrienden voor het leven bij gekregen. Ook willen we onze fans in Nederland maar ook in de rest van de wereld bedanken voor alle felicitaties en reacties die jullie gestuurd hebben. Het heeft ons gesterkt en goed gedaan. Het was weer een genot om jullie op de hoogte te brengen over alles in het geweldige Harbin. Volgend jaar is het WK in Zweden en zullen er zeker weer verslagen komen.
Groetjes uit het Nederlandse Harbin van een trotse wereldkampioen,
Vladipeer