We zijn dan eindelijk in het land van Ali-Express. Na vele maanden hard trainen was het afgelopen vrijdag eindelijk zover, de lange reis richting het noorden van China. Een gezamelijk ontbijt met onze Bobo Frank en Johan Kuhnen, dat weer goed verzorgd was door Natasja, voor het vertrek blijft een terugkerend ritueel. Al was het dit jaar een keer op een christelijke tijd.
Het team verzamelde zich om half 10 bij het Triavium. Om klokslag tien voor tien vertrok de bus van firma Toonen richting Schiphol airport. Eenmaal aangekomen op Schiphol keken we al of onze coach buiten stond te wachten, want hij werd elke keer opgehaald door teamleden als hij naar Nederland kwam. Eenmaal binnen werden we door een medewerker van KLM naar een vrije incheckbalie geloodst, zodat we verder niemand in de weg stonden. Het inchecken ging daardoor een stuk sneller. Na de security was het weer tijd voor een versnapering. Het wachten was ook op Alexander Cras, onze nieuwe aanwinust uit Noorwegen, die ruim op tijd landde op het mistige Schiphol. Ondertussen waren ook little Steef en onze coach Thomas Engstrom vanuit Stockholm gearriveerd op Schiphol. Sverre en Bou Tveitan gingen vanuit Oslo via Kopenhagen naar Beijing.
De 9,5 uur durende vlucht kon beginnen. Achterin het vliegtuig zat ook het team van Somalië. We werden warm ontvangen door de stewardessen van China Southern, met een buiging heetten ze ons welkom in hun vliegtuig. Gelijk na het opstijgen kregen we wat te drinken en ons eten, dit allemaal om zo snel mogelijk te kunnen gaan slapen. In China was het inmiddels al rond middernacht en zo konden we gelijk aan de tijd wennen.
Dit jaar hebben we 3 supporters mee naar China, Will Braam, de vader van Jordan, heeft na de trip van afgelopen jaar naar Zweden de smaak te pakken en wilde graag mee naar China. Ook twee vrienden van Remo, David Schreuder en Robin Gloudemans, wilden graag de verrichtingen zien van het Nederlands bandyteam. De reis verliep voorspoedig, alleen af en toe wat sterke geuren in ons stuk van het vliegtuig. Sommigen dachten dat het het uit de pantry kwam maar al snel kwamen we erachter dat Twan Hengst en Remo Speijers hier persoonlijk verantwoordelijk voor waren, niet alle passagiers waren hier blij mee.
Na verder een rustige vlucht landde de piloot zijn Airbus 330 netjes op Beijing airport. We hadden bijna 5 uur voor onze connecting flight, wat achteraf ook maar goed was. We konden ook na 2 uur doorvliegen, maar dat zou wel heel erg krap zijn dacht onze bobo Frank Peters. Het Somalisch team had deze vlucht wel, dat dachten ze… De paspoort controle duurde wel even, dus Somalië miste het vliegtuig.. Wij konden rustig aan doen en hadden nog tijd om een werkende flappentap te vinden, maar die waren er niet zoveel, of eigenlijk helemaal niet. De tweede vlucht was een korte van 1 uur en 40 minuten richting onze eindbestemming Harbin.
In Harbin stonden onze “koffertjes” ons al op te wachten. Het was aan de frisse kant, -23 graden, toen we richting onze bus liepen. Harbin is een redelijk grote stad voor Chinese begrippen, 9 miljoen inwoners, en heeft veel hoogbouw. Veel nieuwe torenflats en een overdaad aan verlichting tonen het straatbeeld. Wat gelijk opvalt is dat er veel Chinese restaurants waren. Eerst werd onze Nederlandse scheidsrechter Bas van Meijel afgezet bij zijn hotel. Hij moest die middag een schaatstest en een spelregeltest ondergaan. Wij kunnen met trots zeggen dat hij voor beide geslaagd is en dus mag fluiten op dit WK. In het hotel werden we wederom hartelijk ontvangen door het personeel en ook de vrijwilligers van het WK. De kamers zijn goed, sommige hebben wel een hele grote kamer of suite, zoals ze zelf zeggen. Het buffet op de tweede verdieping ziet er goed uit, hier zullen we 3 maal per dag ons eten kunnen nuttigen. Na de teambespreking gingen sommigen nog even naar de supermarkt. Heel anders dan wij gewend zijn in Nederland, veel kleur, veel personeel en ook dieren die wij als huisdier houden, werden daar als voedsel verkocht. Toen was het tijd om naar bed te gaan. De lange reisdag was toch wel vermoeiend en zondagmorgen zouden we ook onze eerste wedstrijd hebben tegen Slowakije. Slowakije was nog niet gearriveerd in Harbin, dus het schema moest omgegooid worden. We zouden nu om 11:30 uur tegen gastland China spelen.
Het was de eerste officiële wedstrijd voor een paar spelers: Alexander Cras en Edwin de Bie. Pepijn Weesenaar bleef deze wedstrijd aan de kant. Waarschijnlijk was het voor Alexander en zijn roommate Twan Hengst een spannende gebeurtenis want bij het verlaten van de kleedkamer kwamen ze erachter dat ze elkaars shirt aanhadden. Onze nieuwe captain Nick Verbruggen won de toss maar wist niet wat er afgesproken was. De scheidsrechter sprak geen woord Engels en de tegenstander evenmin. Maar dat mocht de pret niet drukken, Nederland begon sterk aan de wedstrijd en na een paar minuten stonden we al op 1-0. Stephan den Brok scoorde uit een corner. Hij zou later in de wedstrijd nog een doelpunt maken. Ook Sverre Tveitan scoorde 2 doelpunten, waarvan 1 penalty. De andere doelpunten kwamen op naam van Alexander Cras. Bij zijn eerste echte interland doelpunt kreeg hij natuurlijk de wedstrijdbal. Nederland speelde een solide wedstrijd en kwam geen moment in gevaar. China redde de eer met een tegendoelpunt. De einduitslag was 7-1. We konden tevreden terug kijken op deze wedstrijd, ook omdat we nog niet getraind hadden op dit ijs.
Na de wedstrijd zijn we terug gegaan richting hotel en hebben we wat kunnen eten van het Chinese buffet. In de avond was de openingsceremonie, deze werd gehouden in het ijshockeystadion. Nederland moest met 11 spelers, inclusief vlaggendrager Johan Kuhnen, het ijs betreden. Voor de ceremonie werden talloze foto’s gemaakt met de meisjes die ons tijdens de ceremonie in bedwang moesten houden. En de Nederlanders kennende hadden deze dames daar veel moeite mee. De show was spectaculair met veel dans en Chinese zang.
Aan het eind van de ceremonie werd er buiten een groots vuurwerk afgestoken, waar het vuurwerk bij de Nijmeegse vierdaagse bij in het niet zou vallen. Terug in het hotel zijn we nog even in de supermarkt geweest. Op de terugweg hebben we ‘n tuk-tuk busje gecharterd om ons (Johan, Will Braam en ondergetekende) terug naar het hotel te brengen. Een spectaculaire rit tegen het verkeer in en dan ook nog zonder licht. We zijn heelhuids aangekomen en dat voor een prijs van omgerekend 25 eurocent. We hebben de chauffeur natuurlijk een flinke fooi gegeven.
Morgen (maandag) de wedstrijd tegen Slowakije om 11:30 uur plaatselijke tijd, daarover morgen meer.
Groetjes uit het frisse Harbin,
Vladipeer