Vroeg opstaan is deze week de normaalste zaak van de wereld, gistermorgen om 5:00 uur ging de wekker. Ja, u leest het goed, ook sportmensen moeten vroeg uit de veren. Iedereen was een kwartier later op tijd voor het ontbijt. Na een lekkere ochtendwandeling naar de ijsbaan, die ligt een minuut of 10 lopen van ons hotel af, was het tijd voor de voorbereiding van deze speciale wedstrijd. Voor het eerst in onze bandygeschiedenis moesten we tegen Noorwegen aantreden. Noorwegen is een topland in Bandy en zit net achter de grote landen Zweden, Rusland en Finland. Voor onze Nederlandse spelers die in Noorwegen spelen en wonen een bijzondere wedstrijd, vooral voor Alexander omdat zijn broer in het Noorse team speelt.
De jonkies waren in het begin dan ook behoorlijk onder de indruk van de Noorse spelers die ze normaal in het veld niet tegenkomen. Ik denk dat sommige van onze Noorse jonkies nog steeds handtekeningen vragen aan die grote boys.
De eerste twee en halve minuut ging het nog lekker, we hadden nog steeds de “0”. Maar zoals altijd gooit de tegenstander weer roet in het eten en vinden ze het nodig om te scoren. De Noren liepen geleidelijk weg van ons en we konden daar weinig tegen in brengen. Jordan wilde met alle geweld de 5-0 voorkomen en kreeg een elleboog in zijn ribben en vloog spectaculair in de boarding. Hij moest door 3 man overeind geholpen worden en werd naar de bank gesleept. Gelukkig was de boarding nog te repareren. Voor Jordan was dat nog maar de vraag, Joost was helemaal in zijn element. De eerste blessure had zich aangekondigd. Eenmaal in de kleedkamer kwam Jordan in ademnood en werd met behulp met onze koffertjes naar het “Sjukhus” getransporteerd. Daar werd na lang onderzoek geconstateerd dat hij een gebroken of gekneusde rib had.
De Noren waren tijdens de afwezigheid van Jordan gewoon doorgegaan m et scoren en zo bereikten we met 9-0 de rust. Zoals het hele toernooi, helpt de thee ons over het dode punt heen en in de 2e helft schoten we uit de startblokken. We wisten zelfs een penalty te krijgen. Alex had de uitgelezen mogelijkheid om het eerste Cras doelpunt in de historie van Nederland – Noorwegen te scoren, maar helaas wist de keeper van Noorwegen dit met een magistrale redding te voorkomen. Ook de rebound wist Remo niet in het netje te krijgen. Tijdens het verdere verloop van de wedstrijd begonnen we steeds beter te verdedigen, zodat de Noren nog maar 5 keer wisten te scoren in de 2e helft. Mede ook door magistrale reddingen door onze keeper Thomas Jeukens. Einduitslag van 14-0 lijkt kansloos, dat was het denk ik ook. Maar zeker een goede uitslag voor de debutant in de A-poule.
Na de wedstrijd hebben de meeste spelers nog gekeken naar de wedstrijd USA – Duitsland. Op voorhand een makkelijke overwinning voor de USA, maar dat pakte totaal anders uit. De Amerikanen speelde geen slim spelletje, nadat ze na 11 seconden al op 1-0 gekomen waren. De Duitsers gingen met de pauze de kleedkamer in met een 4-2 voorsprong. Nadat de Duitsers met 6-2 voorstonden werden de Amerikanen eindelijk wakker. De Nederlandse spelers op de tribune baalden verschrikkelijk, ze zagen het lijk al drijven dat we voor plaats 7 en 8 tegen de Amerikanen uit moesten komen. Maar gelukkig zijn de Amerikanen net Duitsers, doorgaan tot het laatste fluitsignaal. Uiteindelijk moesten penalty’s de beslissing brengen wie naar de kwarfinale ging en wie de strijd om degradatie moet aangaan met ons team. De Amerikaanse keeper hield 3 van de 4 penalties zodat die doorgingen naar de kwartfinale.Duitsland is de gelukkige geworden die tegen ons oranje mag spelen.
Terug in het hotel werd er nog wat gegeten en door sommige getafeltennist. Even een ronde kamers gedaan, Remo en Little hebben verreweg de grootste kamer, Remo is Little dan ook vaak aan het zoeken. Om in de kamer te komen van onze Noorse broers Sverre en Bou, moet je een klimbrevet hebben. Sjonge sjonge wat een puinhoop. We hebben beloofd om het niet tegen hun ouders te zeggen dat hun kamer op een vuilnisbelt lijkt. De rest van de jongeren houden hun kamer wel redelijk schoon. Je kunt merken dat door de snelle verjonging in het team er een generatiekloof is ontstaan. De oudere spelers zijn minder bedreven in de sociale media en krijgen geen of minder likes dan de jeugd. Alleen Remo kan de jonkies nog bijhouden op instagram. Vandaag hebben we een vrije dag, vanmorgen is er een uurtje rustig getraind en vanmiddag staat er een teamactiviteit op het programma, bowlen. Na het bowlen gaan we de wedstrijd Noorwegen – Kazakhstan bekijken. In de avond volgt er nog een teambespreking voor de wedstrijd van morgen. Frank en Hans zijn nu naar Gothenburg om één van de sponsors op te halen, die de laatste wedstrijd van Nederland tegen Duitsland live wilt meemaken.
Groetjes vanuit het Quality Hotel in Vänersborg,
Vladipeer en Igor
P.s. Igor is één van onze bobo’s die mede onze ervaringen op papier zet.