Gisteren was onze reisdag. In huize Braam stond het ontbijt om half 4 klaar. Hierna passen en meten of alle tassen in de kofferbak van Frank pasten. Met de sticks op schoot konden Leanne, Iris en Lisette samen achterin en met zijn 5-en op naar Schiphol.
Hier bleek dat er geen plek was in het vliegtuig voor Lisette omdat ze vergeten was in te checken. Ons geheime wapen Ma Kamikaze had zich al aangemeld om eventueel met Lisette een latere vlucht te nemen. Het team wist echter haar door de douane te smokkelen. Gelukkig werd bij het boarden nog een plekje gevonden, zodat ze gelijk met de rest van het team kon vertrekken. De crew van KLM was zo attent om een handgeschreven kaartje te overhandigen om ons geluk te wensen.
Gelijktijdig vertrokken uit Bemmel na enige opstartproblemen de supporters met de auto richting Växjö. De dames hadden zoveel bagage mee, dat de kofferbak net dicht kon en niet meer open mocht.
Na de landing in Göteborg voegden zich Lieke en Veerle bij de groep. Die hadden besloten om wederom via Parijs te vliegen omdat die reis 39 cent goedkoper was en je ook langer in het vliegtuig mocht zitten voor minder geld. Of ze hadden een dag eerder gevlogen om niet zo vroeg op te hoeven staan, dat weet ik niet meer.
Ondertussen mocht Henk, als beroepschauffeur toch wel wat gewend, voor het eerst in zijn leven met een auto een veerboot oprijden. Hij werd hierdoor zo zenuwachtig dat hij pardoes over een kraai heenreed, die hierdoor wel een jasje had uitgedaan.
De groep vertrok ondertussen met de bus vanuit Göteborg zonder begeleiding van een Zweedse begeleidster voor de reis naar Växjö. Michael en Hanne waren tegelijk met de auto onderweg, om het team compleet te maken.
De Bemmelse supporters maakten natuurlijk ook het een en ander mee op hun roadtrip door Nederland, Duitsland, Denemarken en Zweden. Gelijk na het passeren van de grens in Zweden maakten ze kennis met het eerste inheemse dier, een echte snuffelpoedel. Die werd door de douane ingezet om chemische wapens op te sporen bij inkomende vreemdelingen. Ze hadden weer geluk dat hun auto niet aan een onderzoek werd onderworpen.
Ondertussen had het team in het Scandic hotel waar ze verblijven, hun eerste lunch. Je kon merken dat sommigen niet vaak buiten de deur hadden gegeten, want 2 speelsters liepen een natte broek op. Emma was intussen helemaal van slag door het tijdsverschil met Nederland wat er niet was. Het werd tijd voor de openingsceremonie. Alle teams in optocht door de stad voorafgegaan door een drumband en cheerleaders. Deze optocht kon op een grote belangstelling rekenen. Na de toespraken en de nieuwe bandysong was het tijd voor de laatste voorbereidende training. Onze nationale bandybobo Frank was natuurlijk op het gemeentehuis uitgenodigd voor een hapje en een drankje. Hij miste als enige de training. Terwijl de supporters de plaatselijke horeca onveilig maakten, ging het team op tijd naar bed.
Vandaag 23 maart was de historische dag dat er voor het eerst een Nederlands vrouwen bandyteam een officiële WK interland speelde op groot ijs. Na een bespreking en warming up waren de zenuwen hoog opgelopen en dat was in de eerste minuten van de wedstrijd goed te merken. Nadat een doelpunt van Nederland was afgekeurd, waren ze over het dode punt heen en ze stuurden Estland van het kastje naar de muur. Een doelpunt kon niet uitblijven.
Uiteindelijk scoorde Britt het eerste Nederlandse doelpunt. Vlak voor rust kreeg de beste speelster van Estland, Amanda Andreasson, het op de heupen en scoorde 2 maal achter elkaar, waardoor we ineens volslagen onverdiend achter stonden.
Op slag van rust wist Hanne de stand echter gelijk te trekken.
In de 2e helft was er maar één ploeg die bandy speelde en dat was Nederland. Estland moest terug en Hanne wist haar 2e doelpunt van de wedstrijd te scoren. Omdat we vervolgens talloze kansen wisten te missen, bleef het tot het eind spannend. In de laatste minuut wist Hanne echter haar 3e doelpunt te maken en de eindstand te bepalen op een dik verdiende 4-2. Na deze historische wedstrijd werden de vrouwen belaagd door supporters uit verschillende landen. De jeugd uit Zweden wilde van iedereen een handtekening. Op naar de volgende wedstrijd.
Volg ons ook op instagram via de volgende link: nlwomensbandy
Vänliga Hälsningar,
Pippi Nyfiken