Gouden medaille heren 2018
Voor de heren is het al even geleden dat ze een medaille wonnen. Dat was de gouden medaille tijdens de WK 2018 in Harbin, China. Onze toenmalige coach Thomas Engström zei heel duidelijk dat jaar: “het is de eerste WK in China en we gaan de boeken in als de nummer 1 van dat WK.” We kijken daar met trots op terug.
China was een bijzondere ervaring. De faciliteiten zijn niet zoals we gewend waren in Rusland of Zweden. In die landen waar de sport heel erg leeft hebben ze mooie ijsbanen met een gladde vloer. Wat het bandy ontzettend mooi maakt, je maakt altijd weer iets anders mee. De opening was een ware happening. Een goed georganiseerde show met volle tribunes. Het was gemiddeld -30 in Harbin. Gezien de temperaturen werden de wedstrijden al gauw ingekort naar 2 x 30 minuten. Goed voorbereid gingen de Nederlanders naar China. Driedubbele laag thermo en warmte pads voor in de schaatsen of handschoenen.
De wedstrijden werden gespeeld op een soort binnenterrein van de universiteit. De jeugd kwam in groten getale kijken en dan vooral bij het Chinese team. Het was zo koud dat het ontzettend fijn was als de bal even uit het veld was. Je armen kon je met grote vaart ronddraaien om te zorgen dat het bloed er weer doorheen vloeide. De dug-out was ook iets anders dan we gewend waren. Twee grote bouwketen met heaters. Spelers kwamen met bevroren vingers van het veld af om ze te laten ontdooien tegen de heaters.
We kwamen ongeschonden door de poulefase en de kwartfinale. De halve finale tegen Estland was de meeste memorabele wedstrijd van het Nederlands team ooit. Het duurde ongeveer een kwartier en we stonden al met 0-4 achter. Het ging gigantisch hard en we hadden absoluut geen grip op de wedstrijd. Net voor de rust scoorden we de eerste treffer, 1-4 en we konden ons opmaken voor de pauze. Thomas Engström heeft er niet veel woorden aan vuil gemaakt. Een korte boze preek en daarna keken we elkaar allemaal aan. Nog 1 helft om het goed te maken. Remo gooide er nog wat motiverende woorden in. 4-1 is niks in een bandywedstrijd, het kan nog makkelijk kantelen. Zorg dat we een doelpunt maken en we komen steeds dichterbij. Maak er daarna nog één en de Esten beginnen zenuwachtiger te worden. Scoren we dan nog een keer, staat het gelijk. Stap voor stap komen we er wel. Zo gezegd zo gedaan. De tweede helft, een wereld van verschil. De Esten wisten het niet meer en Nederland scoorde maar liefst 7 goals! Eindstand 8-4 voor Nederland en het besef was er. We hebben voor het eerst in de historie de finale gehaald.
Na zo’n wedstrijd groeide het zelfvertrouwen enorm. We moesten tegen Japan die ontzettend ver waren gekomen. Ze waren erop gebrand om ons te verslaan. Al gauw namen we de leiding. Het was een moeilijke wedstrijd. Weinig ruimte werd er weggegeven en de Jappen vochten voor elke meter. We bleven aan de leiding en trokken aan het langste eind met 3-2!
Gouden medaille dames 2022
De dames hebben een iets beter gemiddelde dan de heren. 1 WK en 1 gouden medaille. Niemand had dit kunnen voorspellen. Een nieuw avontuur wat uitmondt in een medaille. Esther de Jong, een Nederlandse ijshockeyster wonend in Zweden vroeg namens een paar dames in het Nederlands IJshockeyteam of er een dames bandyteam is. Wat er niet is, kan nog komen. Zo gezegd zo gedaan. De bond heeft samen met Jordan Braam de schouders eronder gezet en zijn een team gaan vormen. Er speelden wel wat dames bij Bandy Vereniging Nijmegen, maar niet genoeg voor een heel team. Door de jaren heen hebben er nog andere dames bandy gespeeld die zijn afgehaakt. Er was geen competitie of nationaal team. Dus waarvoor train je dan. Dat sentiment is veranderd en speelsters kwamen terug. Een hoop ijshockey dames werden enthousiast gemaakt om aan te sluiten.
Met Michael Bratt als coach zijn ze blanco het toernooi ingegaan. Ervaring opdoen en vooral veel plezier hebben was belangrijk. Grote verwachtingen hebben zou een deceptie opleveren. Niet gek als je zo kort bezig bent met een team. De heren hebben ook een aantal jaren erover gedaan om een medaille te winnen.
Met de dag ging het beter. Ze wonnen wedstrijden en er zat steeds meer in. Er was wat bandy-ervaring in de ploeg met Hanne Gezelius. Zij speelt op het hoogste niveau in Zweden en heeft Nederlandse voorouders. Speelsters als Britt Wortel, Glynis Barton en Michelle Noë zorgden voor een hoop power. Ze bleven maar doorgaan en gingen voor niemand aan de kant. De switch van een puck naar een bal bleek voor die drie dames toch minder groot dan gevreesd.
Keepster Emma Fondse heeft zich dat WK in de schijnwerpers gespeeld. Een half jaar later maakte ze de overstap van Nederland naar Zweden om daar bij een club te gaan keepen. Östersunds BS werd haar nieuwe thuisbasis. De club die vorig jaar onderaan bungelde staat nu tweede in de competitie.
Is er een derby bij de dames? Dat zouden we eigenlijk aan hun moeten vragen. Wel heeft de finale ongetwijfeld wat gevoelens opgeroepen. Groot-Brittannië was de tegenstander, waarvan ze eerder in het toernooi in de laatste minuut verloren. De wedstrijd was heel close. Na 90 minuten stond het zelfs gelijk. We gingen de sudden death in. In het stadion in Zweden zaten alle toeschouwers met geknepen billen. Plotseling uit een scrimmage kwam de bal bij Meinke Gommans voor de schaatsen. Alle Britse verdedigers maakte zich druk om Hanne, maar vergaten Meinke. De bal kwam bij haar terecht en ze schoot Nederland naar de gouden medaille. “Gold Winning Goal” staat er op de bal die ze ongetwijfeld nog ergens op een prominente plek in haar slaapkamer heeft.
Geschiedenis is daar geschreven in Växjö. Dit jaar is het WK daar opnieuw en gaan de dames weer meedoen. Groot-Brittannië is er niet, maar ongetwijfeld gaan ze nog spannende wedstrijden spelen tegen Zwitserland en Oekraïne. Als ze die weten te winnen, dan spelen ze de kleine finale voor de bronzen medaille tegen een van de landen uit de A-poule.