Een tijdje geleden zagen we op Facebook dat Jos van Herk zijn laatste competitiewedstrijd bandy in zijn loopbaan had gespeeld. Een uur voor die wedstrijd had ik nog even met hem staan te praten, natuurlijk over de goede oude tijd, zoals altijd. Hij repte er geen woord over dat hij voor de laatste keer het ijs in Nijmegen zou betreden. Een paar weken geleden kregen we het verzoek van Paul van Hoek uit Eindhoven om te komen spelen in Jos zijn afscheidswedstrijd. Of we een paar spelers bereid zouden vinden om acte de présence te geven in deze zo speciale wedstrijd voor Jos. Er werd even nagegaan wie er in het verleden vanuit Nijmegen nog met Jos hadden gespeeld in het Nederlands team. Een zestal (oud) spelers uit Nijmegen en wat oud spelers uit Eindhoven en natuurlijk wat spelers waar hij nu nog mee speelt hadden de schaatsen maar weer uit het verse vet gehaald.
Vanuit Nijmegen waren Jordan Braam, Johan Kuhnen en ondergetekende, Peer, richting Eindhoven gekomen. Evenals de gebroeders Van Onzenoort, beter bekend als Edje en Michael. Zij moesten de stoffige tassen ergens van zolder toveren, want deze hadden de laatste jaren geen daglicht, laat staan een ijsbaan meer gezien. En last but not least, onze bandytank Frank Peters als non playing coach bij deze wedstrijd. Bij Eindhoven zagen we ook wat oude bekenden die vroeger de Nederlandse kleuren hebben verdedigd: Paul van Hoek, Manfred vd Meerakker, Jan Heijmans, Rene Siebum en John Hendriks, die het enige feestje in 7 jaar op het stadhuisplein voorbij liet gaan om bij deze wedstrijd aanwezig te zijn. Geheel verrast was Jos toen hij de kleedkamer binnenstapte en oude bekenden zag, die al die sterke verhalen aan het vertellen waren over vroeger. Voor sommigen was het weer even wennen hoe een uitrusting aan moest, zeker als deze een jaar of tien in de tas had gezeten, zonder dat deze tussendoor gelucht was.
Op het ijs werd voor de wedstrijd, onder de ogen van de toeschouwers, Jos in het zonnetje gezet door Frank Peters. Jos was degene die het eerste doelpunt ooit voor Nederland scoorde in een interland, dit zal altijd in de boeken blijven staan. Ook was Jos degene die tot een maand of twee geleden het snelste doelpunt ooit had gescoord voor Nederland. Maar dit record werd geëvenaard door Stephan den Brok in de wedstrijd tegen Somalië afgelopen januari in Khabarovsk. Ook was Jos meerdere malen “Toepkoning” op de vele reisjes met het Nederlands team. Jos heeft verschillende rinkbandy WK’s gespeeld in Zweden en Nederland en ook Big Bandy WK’s gespeeld in Finland, Noorwegen en Zweden. Zijn Nederlandse team shirt van weleer met nummer 9 was “strak” ingelijst, deze kreeg hij overhandigd door de president van de Nederlandse bandybond. Afgesproken is dat hij wekelijks een selfie maakt met het shirt op de achtergrond en deze plaatst op Facebook.
De wedstrijd ging gelijk op, Jos scoorde zoals gewoonlijk het eerste doelpunt. Verder was het een sportieve wedstrijd, waar het publiek meer vermaakt werd dan op de grote ijsbaan waar het Nederlands ijshockeyteam tegen degradatie vocht.
Ons Joske kreeg na de wedstrijd ook nog van de spelers uit Eindhoven een bos bloemen en een actiefoto, waar ze trouwens heel lang naar hebben moeten zoeken. In de speech van Paul van Hoek werd duidelijk dat Jos in elke sport een uitblinker is. Alleen jammer dat dat in het bandy nooit naar voren is gekomen, haha.
Jos bedankt voor de leuke en mooie jaren met het Nederlandse team, veel gelachen, lol gehad, polonaises gelopen in Zweedse, Noorse en Finse discotheken, serpentines en leuke en spannende wedstrijden gespeeld. Ik denk dat ik namens iedereen spreek, die ooit met je heeft gespeeld, dat je een ware teamspeler bent. We wensen je veel plezier en geluk in je andere passie mountainbiken.
Vladipeer
PS Meer foto’s zijn op de Facebook pagina van de bond te vinden (excuses voor de slechte kwaliteit van de foto’s, die oude mannen gingen ook zo hard…).