Op vrijdagmorgen om 9.00 uur moet het dan gaan gebeuren. Winnen van de sterke “Duitsers” om in de A-poule te blijven. Duitsland beschikt over een aantal topspelers. Wij moeten het vooral van ons collectief hebben. We spelen deze beladen wedstrijd in Trollhättan. Hier hebben we 2 jaar geleden ook al eens een WK in de B-poule gespeeld. Waarschijnlijk wilde de organisatie een perfecte ijsvloer neerleggen voor de halve finales en de finales en moesten wij uitwijken naar deze ijsbaan.
Half 6 is het ontbijt gepland en om half 7 staat de bus voor de deur van het hotel om iedereen op te halen. We hebben een paar griepgevallen in het team, Thomas is al een paar dagen van slag, Remo heeft de griep te pakken en Sverre begint ook grieperig te worden. Met een goed gevoel gaan we op weg. Eerst de bandyspullen ophalen bij de Arena en dan naar Trollhättan, wat maar 10 km verwijderd is van Vänersborg. 2 indoor bandybanen op een dergelijke korte afstand in 2 relatief kleine dorpen, is in Nederland absoluut niet voor te stellen. Onze trouwe oranje fans waren ook weer van de partij, De vader van Sverre en Bou, Sondre Tveitan, die de hele week ons aanmoedigde vanaf de tribune en ons af en toe van de ijsbaan naar het hotel bracht met zijn auto. Ook de ouders en het broertje van William Barelds waren weer van de partij, dik 2 uur rijden vanaf thuis stonden ze fris en fruitig om 8 uur klaar in de fanzone van Nederland. Ook David en Robin hadden de weg naar de ijsbaan weer gevonden. Die waren deze dag niet in vorm, want ze zagen er erg belabberd uit. Twee oud Nederlands team spelers, Filip en Erik Blegel, hadden ons al wat wedstrijden aangemoedigd en ook deze keer wilden ze met eigen ogen aanschouwen hoe Nederland de Russische Duitsers naar de B poule wilden sturen.
Aangekomen in Trollhättan gaan de spelers kleden, de Bobo’s gaan aan de koffie. Sponsor Jeroen maakt kennis met de straffe Zweedse drank, die ze in Zweden verwarren met koffie. Na het omkleden de warming up en een laatste peptalk van de coach. Hierna het ijs op voor het voorstelrondje en de volksliederen. Omdat nagenoeg alle Duitse spelers niet in Duitsland wonen, maar in Noorwegen, Zweden en Rusland besloot de organisatie een inburgeringstoets tijdens het spelen van het volkslied in te lassen. Na het verkeerde volkslied bleven alle spelers staan, dus dat hadden ze na 3 wedstrijden al goed in de gaten. Normaal zou men dan het Duitse volkslied uit volle borst gaan zingen met het team. Maar het probleem bij de Duitsers is dat de voertaal in het team Russisch is en niemand het volkslied kan meezingen.
De Duitsers begonnen zoals verwacht furieus aan de wedstrijd en wisten binnen 3 minuten al het eerste doelpunt te scoren. We wisten al snel uit een corner de gelijkmaker binnen te werken. Alexander scoorde op aangeven van Remo. De toon was gezet. Johan Koch, een Zweedse speler met Duitse roots, spelend in de Eliteserie in Zweden, wist de Duitsers weer op voorsprong te brengen. Vervolgens wisten Sverre en weer Alexander uit een corner van Remo de achterstand om te buigen in een voorsprong. We speelden een geweldige eerste helft waarbij we de Duitsers gewoon partij konden geven. Hierna wist Duitsland uit een strafbal gelijk te maken en liepen we kort daarna tegen een paar straffen op. Remo moest als eerste naar de strafbank en Doppi wist hem binnen te kortste keren gezelschap te houden. Niet veel later sloeg de vermoeidheid bij Mees toe. Hij besloot ook maar rust op de strafbank te nemen. Deze straffen braken ons op en uiteindelijk wist Duitsland weer op voorsprong te komen. Vlak voor rust wist Twan uit een corner van Remo de gelijkmaker te scoren, maar de Duitsers wisten toch net op slag van rust een keer te scoren en gingen dus met 5-4 voorsprong de kleedkamer in. Dit was de beste helft die een Nederlands team ooit gespeeld had, een groot compliment voor de spelers die dit klaar gespeeld hadden.
In de 2e helft wisten we het hoge niveau door een paar fouten en straffen niet meer te halen. Na de 6-4, wisten we nog wel snel de 6-5 te scoren, maar daarna liepen ze geleidelijk weg naar 12-5. De straffen tussen de 55e en 65e minuut deden ons de das om. Sommige spelers waren ook wel vermoeid en ziekjes na de vele wedstrijden en de krachten stroomden weg. Twan wist nog wel op het einde van de wedstrijd een keer te scoren, waardoor de einduitslag 12-6 voor de Duitsers werd. Zij waren duidelijk opgelucht met het klassenbehoud terwijl de teleurstelling bij ons team behoorlijk groot was. We hebben in de afgelopen week een uitstekende prestatie neergezet, waar we met trots op kunnen terug kijken. Helaas heeft het niet het beoogde resultaat opgeleverd. Na de omkleden zijn we op de terugweg nog even naar de drankenwinkel gereden, zodat een spelers een welverdiend biertje konden kopen na een seizoen hard werken. In Zweden koop je bier met een veel lagere promillage in de supermarkt, het normale bier van 5% koop je in een aparte slijterij, waar de beveiliging nog strenger is dan bij de Zweedse Bank.
Terug in het hotel hadden we nog een evaluatie over het toernooi en moesten de “rookies” achterblijven in de vergaderruimte. Door de rest werden er plannen gemaakt voor de rookie challenge. Na ongeveer een uur mochten ook de rookies de vergaderzaal verlaten. Sommigen gingen nog even stappen in Trollhättan, verreweg de meeste spelers en begeleiding bleven in het hotel. De begeleiding had zich genesteld in de “Duitse hoek” en genoot daar van een biertje en stukje kaas.
Zaterdag de dag van de finale, het was de eerste dag dat we langer konden genieten van de nachtrust. De coach heeft wat individuele gesprekken gepland met de spelers. Daarna dan eindelijk het ontgroenen van de Nederlandse debutanten. William, Lars, Sam en Jostein waren het haasje deze keer. De ontgroening vond plaats in de sauna en zwembad onder het toeziend oog van het gehele team en wat verdwaalde Finnen. Het enige wat ik daarover kan zeggen is dat ze in de sauna en zwembad zijn geweest en even konden afkoelen buiten in de vers gevallen sneeuw. Daarna nog een spelletje bierdopje verplaatsen met de neus met als uiteindelijk resultaat een stuk fruit opeten. De winnaar William koos de peer en verliezer Jostein genoot van een citroen.
Om 16:00 uur begon de finale van 2019 tussen Zweden en Rusland. Voor de wedstrijd moesten we nog met een dochter van een Nederlandse emigrant op de foto. Die had onze wedstrijden vanaf de tribune gevolgd. Een spannende wedstrijd die eindigde na 90 minuten in 5-5. Een sudden death van 2 x 10 minuten werd het vervolg. Rusland scoorde na 12 minuten in sudden death het winnende doelpunt en mag zich de nieuwe wereldkampioen noemen. We hebben zo nog het banquet en dan gaan we met de meeste jongens ff een biertje pakken in de plaatselijke kroeg. Zondagmiddag vliegen we richting Nederland en dan zit het WK er voor ons helaas weer op.
Ik hoop dat jullie de verhalen van Igor en ondergetekende leuk vonden. Jullie zien onze verhalen weer in 2020 vanuit het Russische Irkutsk, waar dan het WK gehouden wordt.
Groetjes Vladipeer en Igor.