Afgelopen vrijdag reisde het Nederlands bandy team naar Västerås in Zweden voor een trainingsweekend.
Dit weekend was voor onze bondscoach Thomas Engström ook het moment om de definitieve selectie bekend te maken voor het WK in Harbin China, eind januari 2018.
Het was vroeg dag, vertrek vanaf het Triavium om 02:45 uur. Gelukkig had Natasja, vrouw van mijn roommate Johan, een heerlijk ontbijtje gemaakt. Dat maakt het vroege opstaan wat aangenamer. Iedereen was op tijd en nog voor de buschauffeur zijn gaspedaal in kon trappen kwam Rick de Grood er achter dat hij geen paspoort bij zich had. Deze wereldreiziger dacht dat je binnen Europa geen paspoort meer nodig had. Gelukkig kon hij zijn taxichauffeuse nog te pakken krijgen en binnen een kwartier had hij zijn document in zijn handen met tranen in de ogen van blijdschap.
Eenmaal op Schiphol was het wachten op onze vlucht richting Stockholm. Vanaf het vliegveld in Stockholm was het een uurtje rijden naar de ijsbaan in Västerås. Daar werden we opgewacht door een lachende Thomas, eindelijk kon hij “zijn team” in zijn eigen woonplaats verwelkomen. Niet het hele team was compleet, Nick Verbruggen en Thomas Jeukens waren in Nederland achtergebleven wegens werk en studie en onze Noors/Nederlandse broers, Sverre en Bou hadden ook studieverplichtingen in Noorwegen. Wel werden we voorgesteld aan 2 nieuwe spelers die ook een kans willen maken om voor Nederland uit te komen. Alexander Cras, bandyspeler van het Noorse Mjøndalen, had de reis van 6 uur in de auto gemaakt om dit trainingsweekend een gooi te doen om selectiespeler van het Nederlands team te worden. Hij zit tegen het Noorse nationaal team aan, maar heeft toch gekozen voor Nederland. De andere is de 15-jarige William Barelds, die dit weekend zou gaan meetrainen en een kandidaat is voor het volgende WK. Hij was in gezelschap van zijn vader, een Groninger die al een jaar of 20 in Zweden woont.
De eerste van de twee trainingen op vrijdag was gelijk een pittige, ten eerste dat het regende (we trainden op de buitenbaan) en ten tweede na een korte nacht 2 uur trainen met de reis nog in de benen. De nieuwe spelers maakten grote indruk op het team en voelden zich al gelijk thuis. Na de training gingen we lunchen op het trainingscomplex. Een vreemde gewaarwording is dat het hier tussen 3 en half 4 pikkedonker begint te worden. In de late avond hadden we de tweede training, gelukkig was het droog en werd er weer fanatiek getraind. Moe en voldaan werden de bedden opgezocht. De kamers hadden een twijfelaartje en een hoger bed, dat via een trapje bereikt kon worden. Dat werd tossen wie er boven moest slapen. Ik heb Johan maar laten winnen want normaal bij de wedstrijden verloor hij regelmatig de toss en ik wilde niet het hele weekend met een chagrijnige roommate opgescheept zitten. De andere spelers hadden het volgens mij zonder problemen opgelost.
Zaterdagmiddag was er weer een training en werd er wat specifieker getraind voor de wedstrijd in de avond. Na wederom een goede lunch begon de voorbereiding voor de wedstrijd. De tegenstander op zaterdagavond was een team van Malmö waar de zoon van onze coach in speelt. Jaarlijks organiseren ze een reünieweekend en dit keer werd dat gecombineerd met een wedstrijd tegen het Nederlands team. De meeste van die spelers hebben op redelijk goed niveau bandy gespeeld. De wedstrijd werd gespeeld in de mooie ABB indoor hal. Voor Pepijn en Edwin zou dit de eerste big bandy wedstrijd worden in het oranje shirt. In het goal Marc Perenboom in de eerste helft. Nederland begon sterk aan de wedstrijd wat al snel een kans opleverde. Een mooi schot van Remo Speijers werd gepakt door de Zweedse keeper. Het enthousiasme wat Remo heeft als hij speelt laat hij ook blijken nadat de keeper (voor hem een makkelijke bal) zijn schot klemvast heeft: ‘WHAT a SAFE’ schreeuwde hij uit.
Halverwege de eerste helft liep Nederland uit naar een 2-0 voorsprong door goals van Johan Kuhnen en onze debutant Alexander Cras. De Zweden kwamen niet lang daarna via een hard schot op 2-1. Nederland ging de rust in met een 3-2 voorsprong. Mees van Wijchen stond als libero, een nieuwe positie voor hem, die hij goed uitvoerde en waarbij hij natuurlijk hulp kreeg van de oldies Stephan den Brok en Jordan Braam. In de tweede helft stond Bas Meijer in het doel, zijn eerste wedstrijd weer op een big bandy veld na 26 jaar. Samen stonden Bas en ik ook het doel te verdedigen op het WK in Helsinki in 1991.
In de tweede helft kwamen de Zweden terug en die namen ook al snel een voorsprong. Wat Nederland normaal heeft tegen een achterstand aan te kijken en zich laten terugdringen, werd in deze wedstrijd omgezet in nog meer aanvallen om toch nog gelijk te komen met de Zweden. Mede door nog 2 goals van Alexander en goals van Remo en William (een snoeiharde vrije slag) werd de eindstand 6-6. Een leuke wedstrijd voor het publiek.
Op zondag, de laatste dag van dit trainingsweekend, stond er een wedstrijd rond het middaguur gepland en na de lunch nog een training. De wedstrijd was tegen het 2e team van Tillberga uit Västerås: Team Hubbo. Het team was aangevuld met wat oud spelers, waarvan één wel in het rijtje van bandy legendes genoemd mag worden: Per Fosshaug. Misschien wel wat aan de oudere kant maar nog steeds een slimme speler met geraffineerde passes die zijn medespelers in de juiste positie brengt. Een moeilijke pot bandy dus, dus maar hopen dat we het verschil zo klein mogelijk kunnen houden.
Nederland begon sterk aan de wedstrijd, we kregen in het begin niet echt veel kansen maar speelden goed balbezit en verdedigend stond het als “the real orange wall”. De Zweden hadden een paar goede kansen en Nederland kwam goed weg na een kanonskogel van één van de Zweden die op de paal belandde. Een terugspeelbal op keeper Marc Perenboom resulteerde in een penalty, gegeven door de goed fluitende scheidsrechters. Optimaal geconcentreerd om deze penalty te verschalken stond Marc klaar. De Zweden hadden een variatie in gedachten voor de penalty, maar die werd slecht uitgevoerd, waardoor de penalty omgezet werd naar een vrije slag voor Nederland. Met nog een paar seconden te spelen in de eerste helft stond het nog 0-0. Team Hubbo mocht nog één corner nemen; een vreemde stuiterbal belandde alsnog in het Nederlandse doel. De ruststand was 1-0 voor de Zweden. Helemaal geen slecht resultaat, Nederland speelde goed en had al een paar goede scoringskansen gehad.
In de tweede helft begon Nederland sterk en dat resulteerde in de 1-1, gescoord door Twan Hengst. De wedstrijd golfde op en neer en de druk nam toch wel wat toe. We merkten dat we hier een goed resultaat neer konden zetten. De Zweden scoorden de 2-1 na een goedgeplaatst schot langs de paal. Nederland liet het hoofd niet hangen en wilde per se de aansluitingstreffer maken. Een paar minuten voor tijd gebeurde dat ook, de 2-2 werd gescoord door Alexander Cras, wat ook de einduitslag was. Moe en zeker voldaan hadden we een zeer goede prestatie neergezet tegen Hubbo.
Na de lunch en de afsluitende training van dit weekend werd de selectie voor het WK bekend gemaakt. Er moest nu nog 1 speler afvallen, wat natuurlijk heel zuur is en een moeilijke beslissing voor de coach is. Maar dit keer had Thomas het makkelijker. Maas Goudswaard had aangegeven om toch de voorkeur te geven aan school, hij zit in het examenjaar, wat natuurlijk een moeilijke beslissing was voor hem.
Omdat er in Nederland een paar vlokken sneeuw waren gevallen was ons reisschema hevig in de war geschopt. Meerdere vluchten vanaf Stockholm naar Amsterdam waren geannuleerd. Gelukkig stond onze vlucht nog gewoon op het bord voor vertrek. Op het vliegveld bleek dat we een paar uur vertraging hadden, hoeveel wisten we nog niet. Eenmaal de tassen gedumpt te hebben bij “special bagage” konden we de security controle passeren. Behalve Johan, die had voor de tweede keer (op de heenweg ook al) weer flesjes vloeistof in zijn handbagage zitten. Gevolg was een uitleg naar de security medewerker en een file met geïrriteerde mensen achter hem. Dit alles werd gadegeslagen door zijn teamgenoten die dit lachend op een afstandje stonden te bekijken. Om 23:00 uur konden we na een vertraging van bijna 3 uur het Zweedse luchtruim in richting het winterse Amsterdam. Eenmaal in de lucht had Rick nog een helder moment met een toepasselijke uitspraak: “Als je in de lucht bent vliegt de tijd”. Wat ook waar was, dit weekend was weer voorbij gevlogen!
De volgende spelers zijn geselecteerd voor het WK bandy te Harbin in China, dat gehouden wordt van 28 januari t/m 4 februari 2018.
Keepers: Thomas Jeukens en Marc Perenboom.
Spelers: Jordan Braam, Stephan den Brok, Stefan Geenen, Twan Hengst, Johan Kuhnen, Rick de Grood, Nick Verbruggen, David van Alst, Edwin de Bie, Joris Vriezen, Mees van Wijchen, Pepijn Weesenaar, Remo Speijers, Alexander Cras, Bou Tveitan, Sverre Tveitan.
Coach Thomas Engström, fysiotherapeut Joost van Wijchen, materiaal Perry Kosman en bobo’s Frank Peters en Hans Geenen.
Ik hoop dat we vanuit China ook regelmatig een verslag kunnen schrijven over de bevindingen en resultaten van het Nederlands team. Vanwege dat China geen social media toestaat, zullen we even moeten kijken hoe we het thuisfront op de hoogte houden. Maar wees niet bang, de verslagen zullen komen ook al moeten we een postduif inzetten.
Vladipeer