Privet trouwe bandyfans en belangstellenden,
Dit wordt een moeilijk stukje over de laatste 2 dagen, 2 dagen waar de verwachtingen hoger waren dan de werkelijkheid. Zaterdag zou voor ons het toernooi echt gaan beginnen, kwartfinalestrijd tegen Mongolië. Een nog altijd beladen wedstrijd sinds de laatste wedstrijd 2 jaar geleden in Irkoetsk, Rusland. De strijd om de halve finale, dat is de inzet.
Nederland gaat zelfverzekerd het ijs op, we hadden immers nog nooit verloren van die Mongolen. Nederland kwam al na 2 minuten met een man meer te staan, maar kon dit niet omzetten in een doelpunt. Het was Mongolië die na achtenhalve minuut het eerste doelpunt scoorde. Nederland kreeg een paar kansen maar zag deze gekeerd door de uitstekend keepende keeper. Sverre Tveitaniov kreeg een 6 minuten penalty omdat hij bij een scrimmage tegen de keeper aanviel. De keeper maakte daar zoveel drama van dat Sverre richting de strafbank werd gestuurd. Vlak voor tijd schoot Johan Kuhnenov een bal richting de kruising van het goal, maar deze werd ook gestopt. Nederland ging met een 1-0 achterstand de kleedkamer in.
Nog niets aan de hand, 30 minuten de tijd om 2 doelpunten te maken. Na 4 minuten in de 2e helft kreeg Mongolië een vrije slag, deze belandde in het Nederlandse doel, 2-0. Een flinke tegenvaller want het lukte ons ook niet om echt gevaarlijk te worden voor het Mongoolse doel. Het derde doelpunt van de Mongolen werd gescoord 6 minuten voor het eind van de wedstrijd. Ondertussen was ook Jordan Abraamovicz geblesseerd uitgevallen, nadat hij voor eigen doel onderuit was geschaatst. Het geloof om de halve finale te halen was helemaal weg, om in 6 minuten nog 3 doelpunten te maken leek een onmogelijke opgave. Vlak voor tijd scoorden de Mongolen zelfs nog de 4-0. Degradatie naar het tweede gedeelte van de B poule was een feit. Nog één wedstrijd voor de boeg voor de 5e of 6e plaats. Het team was zeer teleurgesteld en droop af richting kleedkamer.
Na de teambespreking in het hotel werd er besloten om in de avond uit te gaan eten. Even ander eten en een andere omgeving. Frank en ondergetekende waren eind vorige week al een keer in steakhouse El Toro geweest, dus leek het ons wel wat om daar ook met het team heen te gaan. Bijna iedereen ging mee inclusief onze koffertjes. Een hele invasie bleek het achteraf voor El Toro. Twee lange tafels waren gereserveerd voor ons. Het personeel sprak geen woord Engels, dat hadden we de vorige keer ook al gemerkt, dus dat kon wat worden. De bediening kwam het eten en de drankjes opnemen, wat al een hele opgave was. Gelukkig hebben we het gezellig onder elkaar en werd er veel gelachen, we moesten immers lang wachten op onze drankjes.
Onze nieuweling Sverre, een clown pur sang, vermaakte onze tafel verdienstelijk. Nadat de eerste drankjes geserveerd waren kwamen de eerste salades op tafel, maar deze hadden we niet besteld. Goed dat onze koffertjes erbij waren om met het personeel te praten. Luc Lomanov kreeg zijn hoofdgerecht al geserveerd voordat hij de voorgerecht had. Deze werd subtiel teruggestuurd naar de keuken. Jullie raden het al, als het zo al gaat in het begin, hoe en wanneer zal de rest hun eten krijgen geserveerd. Hoofd en voorgerecht (dit is de volgorde) kwamen door elkaar heen. Sommigen (Twan, Erik en Sverre) kregen hun eten pas nadat iedereen al was uitgegeten. En Frank werd gezegd dat zijn voorgerecht niet meer voorradig was, hij had immers al zijn hoofdgerecht op. Tot 10 minuten later de ober naast hem stond met zijn bestelde chicken wings die niet meer voorradig waren. Ondanks alles hebben we een leuke avond gehad die goed was om ons weer energie te geven voor de wedstrijd tegen Japan zondagmorgen.
Zondag, Valentijnsdag, op elke deur van de kamers waren hartvormige ballonnen geplakt. Wie oh wie heeft/hebben dat gedaan? Na het ontbijt weer richting ijsbaan voor de wedstrijd om de 5e-6e plaats tegen Japan. Een laatste kans om toch nog een overwinning mee naar Nederland te nemen. Het is altijd moeilijk zo’n wedstrijd als je je doel niet hebt bereikt. We mistten 2 spelers deze wedstrijd, Jordan geblesseerd en Bou schoolverplichtingen, dus weer een aderlating. Davidov van Alst begon de wedstrijd ook niet fit, problemen met zijn hand. Na de gebruikelijke volksliederen geven de captains vaantjes aan elkaar, maar Nederland gaf dit keer geen vaantje maar een opblaasbare
hamer in rood-wit en blauw aan de Japanse captain. Hij ontving deze met een flinke smile.
Japan mocht de bal uitnemen na het beginsignaal. Na anderhalve minuut haakte Twan Hengstinov een Jap en kon richting strafbank verdwijnen. Op 15:19 scoorde Maas Goudswaard zijn eerste doelpunt voor Oranje. Even paniek in het team, wie moest nu de bal uit het doel halen, nu Jordan er niet was. Gelukkig was David de reddende engel en kon zo de bal (trofee) aan Maas overhandigen. Een paar minuten later scoorde Japan de 1-1. De tweede helft beginnen met 1-1 biedt perspectief. Nederland wilde perse de laatste wedstrijd nog winnen. Maar Japan wilde hier niet aan meewerken. Na 2 minuten scoorde de Jappen de 2-1 en nog geen vijf minuten later de 3-1. Het zou toch geen afstraffing worden? Nederland kreeg nog wat kleine kansjes en Twan Hengstinov scoorde vanuit een corner de 3-2. Hij werd hiermee topscorer van Nederland met 5 doelpunten. Met nog een minuut of vijf te gaan, moest het mogelijk zijn om ieder geval de 3-3 te maken. Maar jammer genoeg wilde dat niet lukken. Nederland verloor de wedstrijd met 3-2 en komt daarmee op de 6e plaats.
Een slecht resultaat op dit toernooi, waar we zoveel verwachtingen van hadden. Een finale tussen Hongarije (of is het Zweden) en Duitsland ligt ons ook zwaar op de maag. Vanmiddag eerst nog rookie-challenge; Sverre, Mees en Maas zijn de debutanten, die krijgen het dus zwaar. Vanavond nog het banket, daarna nog een paar biertjes met de teamgenoten. Maandagmorgen 6 uur (in Nederland is het dan 4 uur in de morgen) vertrekt het vliegtuig richting Moscow, 9 uur wachten op onze aansluitende vlucht naar Frankfurt en dan nog een uur of 4 in de bus richting Nijmegen. Een leuk dagje dus voor de boeg.
Hoop dat jullie onze belevenissen leuk gevonden hebben ondanks de slechte resultaten.
Vanuit het winterse Ulyanovsk een laatste groet en misschien tot volgend jaar in Zweden.
Vladipeer
