Privet vanuit Irkutsk/Moscow,
Na het toch teleurstellende resultaat, waar we een dag eerder dan verwacht uitgespeeld waren, was het aan ons om de laatste anderhalve dag goed in te vullen.
Nadat we in het hotel waren aangekomen gingen de meeste spelers even naar de winkel om wat alcoholische versnaperingen te kopen, het WK is alcoholvrij voor de spelers. Na een paar biertjes en het late eten, hebben we wat taxi’s besteld en zijn met zijn allen gaan stappen. De dames achter de receptie adviseerden om naar club “Cherdak” te gaan. De taxi’s werden besteld en na een rit van ongeveer 20/25 minuten, we zijn 3 maal de afslag Moscow tegen gekomen, arriveerden we op de plaats van bestemming. 400 Roebels entree betaald en we kwamen in een leuke tent. Toen we eenmaal allemaal binnen waren werd het Nederlands team welkom geheten door de DJ. Na een uur kwam de “ceremoniemeester” het podium op en vroeg vrijwilligers om mee te doen aan een spelletje uitbeelden. Voordat deze goede man was uitgesproken, stond onze trainer Joost Bertinov al op het podium. Het uitbeelden ging met zijn groep goed af en ze zijn uiteindelijk als winnaar uitgekozen. De avond was verder nog gezellig.
Zaterdagmorgen was er voor belangstellenden nog een tour naar het Baikalmeer. Ongeveer 10 spelers/begeleiders zaten in de bus, de rest sliep hun roes uit. De busrit was niet zonder gevaar, een besneeuwde bochtige weg met wat hoogteverschil. Op zich geen probleem, maar de hele week reden we in een bus met toch wat kale voorbanden. Maar we zijn veilig aangekomen. Aangekomen bij het Baikalmeer was het redelijk mistig, fris (-31 graden) en er stond wat wind, wat het extra koud maakte. Onze Canadese Rus Yousouf Verbrugsky kocht een politie bontmuts (geen echt bont) voor 550 roebel, waar Ronald in de legershop 1500 roebel voor had betaald, een goede deal dus. Sommige spelers gingen op de ijsschotsen staan voor een “selfie” en de plaatselijke vismarkt werd bezocht.
Eenmaal terug in het hotel zijn de voorbereidingen getroffen voor de ontgroening van Yousouf Verbrugsky en Bendik. Bendik was in de vroege morgen alweer vertrokken naar Noorwegen, dus stelde onze huisfotograaf Ronald van Dinterajev zich vrijwillig beschikbaar om aan de challenge mee te doen. We hadden typische Nederlandse klederdrachten gekocht. Na het omkleden was er een parkoers uitgestippeld in het hotel voor typische Hollandse spelletjes. Als eerste zaklopen, maar niet voordat er een glas wodka of ’n banaan met Sprite genuttigd moest worden. Daarna via de trap naar de lobby en het restaurant om daar te gaan spijkerpoepen. Vandaar naar de lobby van het hotel om ouderwets te koekhappen, koek hadden we noet voorradig dus gebruikten we wit brood met scherpe mosterd. De heren waren op dat moment geblinddoekt. Dit alles werd gade geslagen door de diverse teams in het hotel en natuurlijk het personeel. Yousouf won de challenge.
Om half 9 stond iedereen klaar in zijn spijkerbroek en witte blouse om naar het banket te gaan. We werden opgewacht door mooie Russische schonen die ons typische Russische versnaperingen aanboden: stokbroodje met kaviaar en een blini (pannenkoekje) met room. Verbazingwekkend genoeg waren we dit jaar niet achterin de zaal gezet, maar vlak voor het podium.
De tafels waren rijkelijk voorzien van wodka, wijn en diverse salades. Tussen de shows door werden de medailles uitgedeeld. Een minpuntje van de show was dat ze een act hadden met een beer, wat in Nederland echt niet meer kan. Tegen een uur of 12 gingen sommigen nog richting club Broadway en de anderen richting hotel. Om half 5 in de ochtend zouden we vertrekken richting vliegveld. Maar na de roommate-check in de bus bleek er 1 nog niet te zijn. Twan Hengstinov lag in diepe coma op zijn bed. Met 10 minuten vertraging reden we richting vliegveld. Om 10 voor 7 zou ons vliegtuig richting Moscow vliegen. Op het vliegveld bleek dat de tijden waren veranderd en nu zouden we pas om kwart over 8 gaan, anderhalf uur later dus. Onze overstaptijd in Moscow zou ook anderhalf uur zijn. Onze volgende vlucht konden we dus op onze buik schrijven.
Eenmaal in Moscow aangekomen heeft onze Bobo Frank Petersjenko een nieuwe vlucht geregeld. Om 13:30 uur (Russische tijd) in de middag konden we de 3 uur durende vlucht aanvangen richting Düsseldorf. Om 14:00 uur Europese tijd zette de Russische piloot de kist veilig aan de grond.
Met gemengde gevoelens schrijf ik dit laatste stukje: slecht resultaat, waar we zeker meer van verwacht hadden; als altijd weer een goede sfeer onderling en afscheid nemen van Robert en Luc, die met het nationaal team stoppen.
Volgend jaar, 2015, gaan we nog iets verder Rusland in om het WK te spelen. Was Irkutsk al ver, bijna 10 uur onderweg geweest, zal volgend jaar nog zeker minimaal 2 uur langer vliegen zijn: Chabarovsk, 10.720km van Nijmegen verwijderd, dicht bij Japan.
Ik vond het weer leuk om de stukjes te schrijven, maar dat kan niet zonder inbreng van mijn teammates en begeleiding. Ik hoop dat de thuisblijvers het ook leuk gevonden hebben om onze belevenissen mee te mogen maken via deze media.
Poka poka Vladipeer